Metody leczenia raka prostaty

Rak prostaty to drugi, po raku płuc, najczęściej występujący „męski” nowotwór. Co roku w Polsce rozpoznawany jest on u około 15-16 tys. osób, a według prognoz grupa chorych z roku na rok będzie rosnąć. W latach 2016-2029 przewiduje się wzrost zachorowań o 29 proc.

Foto: pixabay.com

Ryzyko wystąpienia raka gruczołu krokowego wzrasta z wiekiem. Ponad połowa chorych w momencie rozpoznania ma co najmniej 70 lat. Co ważne, rak prostaty to nowotwór, który dzięki skutecznemu leczeniu obecnie może być uznawany za chorobę przewlekłą.

Jakie są standardy jego leczenia? Wybór metody uzależniony jest od wielu czynników:

• stopnia zaawansowania choroby,
• oceny ryzyka (na podstawie stężenia PSA),
• wieku chorego,
• spodziewanego czasu przeżycia.

Zasadniczymi metodami leczenia raka prostaty są:

• leczenie chirurgiczne – polegające na całkowitym wycięciu prostaty wraz z pęcherzykami nasiennymi i węzłami chłonnymi miednicy (prostatektomia radykalna);
• radioterapia radykalna – naświetlenia guza mogą być prowadzone z zewnątrz (teleradioterapia) lub poprzez wprowadzenie do prostaty źródła naświetlania (brachyterapia). Metoda ta stosowana jest w leczeniu raka ograniczonego do gruczołu krokowego u mężczyzn, których stan zdrowia nie pozwala na przeprowadzenie operacji prostatektomii radykalnej lub nie wyrażają oni zgody na jej przeprowadzenie;
• chemioterapia – pozwala na powstrzymanie rozwoju choroby. Terapia stosowana u pacjentów, u których nowotwór stał się oporny na dotychczasowe leczenie;
• hormonoterapia – opiera się na wpływie hormonów płciowych męskich (androgenów) na rozwój gruczołu krokowego i oddziaływanie na komórki rakowe. Jej celem jest spowolnienie rozwoju choroby i wydłużenie życia pacjenta. Hormonoterapia obejmuje metody zmniejszające produkcję (m.in. testosteronu będącego głównym męskim androgenem), a tym samym ich oddziaływanie na komórki rakowe. Jest to standardowe postępowanie terapeutyczne u chorych z nowotworem w fazie uogólnionej (z przerzutami). Stosuje się ją również jako leczenie uzupełniające u niektórych pacjentów poddanych radioterapii lub u tych, u których nie można było zastosować terapii radykalnej.

W przypadku leczenia raka prostaty jedną z najważniejszych rzeczy jest czas. Dlatego już dziś w wielu krajach europejskich standardem jest nowoczesne leczenie nieinwazyjne, stosowane przed chemioterapią (tzw. leczenie prechemo). Niesie za sobą szereg korzyści, zarówno dla pacjentów, jak i systemu ochrony zdrowia.

Leczenie przed chemioterapią pozwala:

• wydłużyć przeżycie całkowite pacjentów,
• zachować dobrą jakość życia,
• opóźnia progresję choroby,
• odsuwa w czasie wdrożenie toksycznej chemioterapii i wiążącej się z tym uciążliwej hospitalizacji.

Eksperci od kilku lat podkreślają różnice i dysproporcje w dostępności do nowoczesnego leczenia w Polsce i pozostałych krajach Unii Europejskiej. Możliwość skutecznego leczenia przekłada się na czas przeżycia chorych, poprawę jakość życia pacjentów i odroczenie w czasie toksycznej chemioterapii. Chorzy mogą wówczas pozostać aktywni społecznie i zawodowo.

Według statystyk 5-letnie przeżycie chorych z rakiem prostaty w Polsce wynosi 53 proc i znacznie odbiega od parametrów obserwowanych w wielu krajach europejskich, gdzie średnia wynosi prawie 70 proc.

Ustawa o sieci szpitali weszła w życie. Więcej na ten temat piszemy tutaj.