Chłopiec z pociągu

Mam przyjemność przedstawić Państwu zbiór opowiadań doktora Janusza Czarneckiego, jednego z laureatów konkursu literackiego „Przychodzi wena do lekarza”. W jednym z poprzednich numerów „Gazety” zamieściliśmy jego nagrodzoną pracę „Gamoń”.

Książkę rozpoczyna tytułowe opowiadanie: „Chłopiec z pociągu”. Nie jest to przypadek, tekst ten otrzymał pierwszą nagrodę w ogólnopolskim konkursie „Gazety Wyborczej”. Przywołane wyróżnienia to potwierdzenie nie tylko talentu pisarskiego kardiologa z Torunia, ale także sprawnego warsztatu.

Piętnaście zamieszczonych w wydawnictwie opowiadań czyta się z zainteresowaniem i oczekiwaniem na końcową pointę. Ta ostatnia bywa zaskakująca. Sposób opisywania zdarzeń i osób świadczy o wnikliwym obserwowaniu rzeczywistości. W niektórych opowiadaniach możemy dopatrzeć się prób psychologicznej analizy ludzkich zachowań. Poddawani są jej pacjenci w gabinecie lekarskim, dawni znajomi autora, a także osoby spotkane przypadkowo w bardzo rozmaitych okolicznościach.

Nie jest sprawą przypadkową, że jednym z ulubionych miejsc, w którym odbywają się rozmowy, jest gabinet lekarski. Rozmówcami są pacjenci w bardzo różnym wieku. Z pewnością część z rozmów rzeczywiście miała miejsce lub inspirowała autora. Te opowiadania są dowodem na to, że zawód lekarza daje większą możliwość obserwowania ludzi i „zaglądania w ich dusze”.

Innym miejscem, w którym pisarz rozmawia ze swoimi bohaterami, jest kolejowy przedział. Oprócz tytułowego powiadania, zapadła mi w pamięć „Decyzja z podróży”. Po pierwsze, ze względu na dramaturgię rozmowy, po drugie – początek przedstawionej tam historii przeniósł mnie do czasów mego dzieciństwa.

Nie wszystkie teksty są realistyczne. Książkę kończy dająca wiele do myślenia rozmowa Wisławy Szymborskiej z… Woody Allenem. Opowiadania są krótkie i zwarte, świetnie nadają się do czytania, na przykład w wolnej chwili na dyżurze.

Ryszard Golański

Recenzja ukazała się w „Gazecie Lekarskiej” nr 10/2014