NRL o zmianie ustawy o ratownictwie medycznym

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej, po rozpatrzeniu projektu ustawy o zmianie ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym oraz niektórych innych ustaw, przekazanego przez Cezarego Rzemka, podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia, wyraża rozczarowanie, że projektowana ustawa utrzymuje, wielokrotnie krytykowane przez samorząd lekarski, poddanie organizacji i pracy jednostek Państwowego Ratownictwa Medycznego zasadom gospodarki wolnorynkowej.

Foto: Marta Jakubiak

W pojętym 19 września stanowisku, samorząd lekarski podkreślił, że tak ważny element systemu ochrony zdrowia powinien funkcjonować jako służba publiczna, podobnie jak Państwowa Straż Pożarna i Policja.

Odnosząc się do szczegółowych projektu ustawy Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej pozytywnie ocenia proponowane rozwiązania dotyczące:

• wprowadzenia jednolitego systemu kształcenia ratowników medycznych na poziomie studiów wyższych pierwszego stopnia, obowiązek odbycia sześciomiesięcznego stażu, oraz złożenia Państwowego Egzaminu z Ratownictwa Medycznego,
• możliwości zatrudnienia ratowników w innych miejscach niż jednostki systemu, w szczególności w oddziałach szpitalnych leczących pacjentów w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego (innych niż SOR-y),
• wprowadzenia możliwości konsultacji podstawowych zespołów ratownictwa medycznego z lekarzem,
• zmiany art. 57 (uchylenie ust. 2 i 3 i nadanie nowego brzmienia punktowi 2 w ust 1) zwalniającą lekarzy z doświadczeniem pracy w zespołach Ratownictwa Medycznego z obowiązku rozpoczęcia do 1 stycznia 2015 r. specjalizacji w dziedzinie medycyny ratunkowej,
• zniesienia obowiązku posiadania przez podmioty lecznicze, w strukturach których funkcjonują SOR-y, lądowiska przyszpitalnego (pod warunkiem zapewnienia transportu osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego ambulansem naziemnym),
• zmiany ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych, która dotychczas uniemożliwiała przewiezienie zwłok osób zmarłych podczas wykonywania czynności ratunkowych przez zespół podstawowy.

Jednocześnie Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej zgłosiło następujące uwagi do przedstawionego projektu ustawy:

• W odniesieniu do art. 1 pkt 5: po pierwsze, przepisy projektu ustawy, ani jego uzasadnienie nie wskazują źródeł finansowania sześciomiesięcznego stażu, o którym mowa w projektowanym brzmieniu art. 10 ustawy, a – zdaniem Prezydium NRL – staż powinien być finansowany z budżetu państwa. Po drugie, w dodawanym art. 10a, w ust. 5 tego artykułu, wśród podmiotów, w których częściowo powinien odbywać się staż podyplomowy, należy uwzględnić szpitalne oddziały ratunkowe, które posiadają akredytację do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego w zakresie medycyny ratunkowej. Wreszcie po trzecie, w dodawanym art. 10j należy wyraźniej wyodrębnić terminologicznie staż uzupełniający i opiekuna stażu uzupełniającego od stażu, o którym mowa w dodawanym art. 10a.
• W art. 1 w pkt 6 w zmienianym art. 11 ust. 1 w pkt 1 oraz w ust. 4 należy wykreślić wyrazy: „systemu albo innego lekarza”.
• W odniesieniu do art. 1 pkt 17 dotyczącego art. 26 ust. 1 zmienianej ustawy – w związku z tym, że zgodnie z art. 27 ust. 1a ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym wykonywanie zadań dyspozytora medycznego stanowi udzielanie świadczeń zdrowotnych w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, działalność ta powinna odbywać się w formach przewidzianych tą ustawą. Wojewoda zatem w celu zatrudnienia dyspozytora do udzielania świadczeń zdrowotnych, a więc wykonywania działalności leczniczej, powinien posiadać podmiot leczniczy działający w dopuszczalnej dla tego organu formie, czyli jako spółka prawa handlowego lub zakład budżetowy.
• Zastrzeżenia budzi zbyt krótki okres przejściowy, zakreślony do dnia 31 grudnia 2016 r., zmiany umiejscowienia stanowisk dyspozytorów medycznych, poprzez ich przejście od dysponentów zespołów ratownictwa medycznego do wojewodów. W wielu województwach dysponenci ZRM dopiero zakończyli modernizację swych dyspozytorni, systemów łączności radiowej i elektronicznej angażując własne i unijne środki finansowe. Budowa nowej infrastruktury przy wojewodach będzie wymagała czasu oraz kolejnych nakładów finansowych, tym razem z budżetu państwa.
• Niepokój budzi konieczność zwolnienia przez dysponentów zespołów ratownictwa medycznego dużej liczby dotychczasowych dyspozytorów (w większości już odpowiednio wykształconych i doświadczonych) i zatrudnianie nowych przez wojewodów. Racjonalnym wydaje się przejęcie tych kadr.