Prezesi towarzystw naukowych o fizjoterapii

13 października prezes Naczelnej Rady Lekarskiej Maciej Hamankiewicz wystosował pismo do prezesów towarzystw naukowych w Polsce z prośbą o wyrażenie opinii na temat ustawy o zawodzie fizjoterapeuty i przesłanie ich do prezydenta Andrzeja Dudy. Poniżej przytaczamy jego najważniejsze fragmenty.

Foto: freeimages.com

Reprezentując Naczelną Radę Lekarską walczącą o przestrzeganie zasad prawidłowej legislacji w zakresie dotyczącym ochrony zdrowia uprzejmie informuję, że przyglądając się treściom ustawy o zawodzie fizjoterapeuty oraz procesowi tworzenia i przyjmowania tego aktu prawnego postanowiliśmy zwrócić się do Pana Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej o niepodpisywanie ustawy w obecnym kształcie.

Uchwalona ustawa zagraża bezpieczeństwu obywateli, gdyż eliminuje nadzór lekarza w procesie rehabilitacji medycznej pacjentów, a przepisy skonstruowane w ten sposób sprowadzają ryzyko pozbawienia pacjenta kontroli nad właściwą jakością udzielanych mu świadczeń.

Budzi ona również niepokój ze względu na rozdźwięk jaki tworzy pomiędzy proponowanymi w niej regulacjami prawnymi zawodu fizjoterapeuty, a europejskimi standardami organizacji opieki w rehabilitacji. Bylibyśmy bardzo wdzięczni, aby Państwa Towarzystwo wyraziło swoją opinię na temat tej ustawy i przesłało ją do Pana Prezydenta RP.

Zdaniem samorządu lekarskiego przyznanie szerszych uprawnień fizjoterapeutom nie może być równoznaczne z wyłączeniem lekarza z procesu diagnostyczno-leczniczego, na co zezwala ustawa w obecnym kształcie. Niemożliwe jest bezpieczne zlecenie i dawkowanie fizykoterapii oraz kinezyterapii chorym bez przeprowadzenia kompleksowej diagnostyki lekarskiej, w tym diagnostyki różnicowej prowadzonej przez lekarza.

Konkretny objaw może wynikać z różnych chorób, których nie jest w stanie rozróżnić nawet najlepiej wykształcony fizjoterapeuta jedynie badaniem funkcjonalnym. Dobra ustawa o zawodzie fizjoterapeuty jest potrzebna, jednak osiągnięcie tego celu nie może odbywać się kosztem pogorszenia jakości świadczeń oraz bezpieczeństwa pacjentów.

Wiodąca rola lekarza w procesie diagnostyczno-leczniczym wynika z obowiązku, który podkreśla definicja aktu medycznego przyjęta przez Europejską Unię Lekarzy Specjalistów: „Akt medyczny obejmuje wszystkie działania specjalistyczne takie jak działania naukowe, dydaktyczne, szkoleniowe, edukacyjne, organizacyjne, medyczno-techniczne, wykonywane w celu promowania zdrowia, zapobiegania chorobom, zapewniające diagnostykę, terapię i opiekę rehabilitacyjną indywidualnym pacjentom, ich grupom i społecznościom, w ramach poszanowania wartości etycznych i deontologicznych. Muszą być zawsze wykonywane przez zarejestrowanych lekarzy lub pod ich bezpośrednim nadzorem bądź na ich zlecenie”.

Naszym zdaniem konstruując ustawę należałoby stworzyć plany rozwoju rehabilitacji w oparciu o zespół składający się z lekarza, pielęgniarki, fizjoterapeuty, psychologa i innych – powierzając koordynującą rolę lekarzowi, który ma pełne wykształcenie w zakresie diagnostyki i leczenia, z poszanowaniem kompetencji wszystkich członków zespołu, także fizjoterapeutów.

Samorząd lekarski od początku monitorował proces trwania prac nad ustawą i przeciwstawiał się wadliwym zapisom w niej zawartym. Interwencje na poszczególnych etapach procesu legislacyjnego okazały się jednak bezowocne, ponieważ potrzeba merytorycznej dyskusji została przesłonięta przez ambicje polityczne twórców ustawy i jej promotorów.

Ostatnim aktem sprzeciwu wobec w ten sposób tworzonego prawa jest nasza prośba do Prezydenta RP o zawetowanie ustawy. Pan Prezydent RP musi podjąć decyzję w najbliższych dniach, stąd prośba do Państwa o potraktowanie naszej prośby jako pilnej.