Projekt rozporządzenia MZ – samorząd lekarski o wynagrodzeniach

Współczynniki wynagrodzeń dla lekarzy i lekarzy dentystów określone w ustawie o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych są zbyt niskie – ocenia Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej (NRL).

Prezydium NRL odniosło się do projektu rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie wysokości zasadniczego wynagrodzenia miesięcznego lekarzy i lekarzy dentystów odbywających specjalizacje w ramach rezydentury.

W podjętym stanowisku pozytywnie oceniono zaplanowany wzrost wynagrodzeń lekarzy objętych projektem regulacji. Zwrócono jednak uwagę, że jest on wyłącznie pochodną zwiększenia się w Polsce kwoty przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, a nie efektem docenienia wartości pracy lekarzy.

„Przyjęte w projekcie rozporządzenia założenia dotyczące wysokości wynagrodzenia zasadniczego lekarzy odbywających szkolenie specjalizacyjne w ramach rezydentury wynikają z przepisów ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych, które dla lekarzy i lekarzy dentystów bez specjalizacji przewidują współczynnik wynoszący 1,19 kwoty przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej” – czytamy w podjętym stanowisku, które zostało opublikowane na stronie internetowej Naczelnej Izby Lekarskiej (NIL).

Zgodnie z postulatami Krajowego Zjazdu Lekarzy, minimalne wynagrodzenie stażysty powinno być równe przeciętnemu wynagrodzeniu, wynagrodzenie lekarza i lekarza dentysty bez specjalizacji oraz lekarza rezydenta powinno być na poziomie dwukrotnej średniej krajowej, a lekarza i lekarza dentysty ze specjalizacją na poziomie trzykrotnej średniej krajowej.

Prezydium NRL uważa, że waloryzacji wymaga kwota zwiększenia wynagrodzenia zasadniczego lekarzy i lekarzy dentystów odbywających szkolenie specjalizacyjne w trybie rezydenckim, którzy zobowiązują się do wykonywania zawodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w podmiocie wykonującym działalność leczniczą, który udziela świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, w łącznym okresie dwóch lat z pięciu kolejnych lat po zakończeniu szkolenia specjalizacyjnego.

„Dodatek ten, wynoszący 700 zł, w przypadku priorytetowych dziedzin medycyny oraz 600 zł, w pozostałych dziedzinach medycyny, został przyjęty w ustawie z dnia 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw. Jego wysokość, po 5 latach obowiązywania, winna zostać skorygowana co najmniej o wskaźnik inflacji” – czytamy w stanowisku.