Świadectwo pracy a kwarantanna i izolacja

Pracodawca, zgodnie z art. 97 § 2 Kodeksu pracy, podaje w świadectwie pracy m.in. informacje niezbędne do ustalenia uprawnień z ubezpieczenia społecznego.

Dotyczy to m.in. danych o okresach nieskładkowych, przypadających w okresie zatrudnienia, którego dotyczy świadectwo pracy, uwzględnianych przy ustalaniu prawa do emerytury lub renty (§ 2 ust. 1 pkt 17 rozp. Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 30.12.2016 r. ws. świadectwa pracy (Dz.U. z 2020 r. poz. 1862).

Katalog okresów nieskładkowych zawarty jest w art. 7 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 291). Okresami nieskładkowymi są m.in. okres niezdolności do pracy, za który pracownik pobierał wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek chorobowy (art. 7 pkt 1 lit. a i b ustawy).

Pracodawca zobowiązany jest zamieścić w świadectwie pracy wszystkie okresy nieskładkowe, mające miejsce w całym okresie zatrudnienia pracownika, którego dotyczy świadectwo. Wskazując okresy nieskładkowe, pracodawca powinien wskazać w porządku chronologicznym daty ich rozpoczęcia i zakończenia (w obu przypadkach dzień, miesiąc, rok).

Nie powinien jednak zamieszczać informacji o podstawie uznania danego okresu za nieskładkowy, gdyż dane dotyczące zdrowia są szczególnie chronione jako tzw. dane wrażliwe. Pracodawca nie wskazuje zatem w świadectwie pracy opisu okresu nieskładkowego, tj. zwolnienie chorobowe, kwarantann czy izolacja.

Beata Wierzchowska, radca prawny NIL