Technika hipnozy w leczeniu zaburzeń zdrowia

Komentarz dr n. med. Michała Mielimąki, przewodniczącego Komisji ds. Hipnozy Klinicznej Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego.

Foto: pixabay.com

Komisja ds. Hipnozy Klinicznej Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego opracowała wytyczne dotyczące wymagań merytorycznych i etycznych w posługiwaniu się techniką hipnozy w leczeniu zaburzeń zdrowia.

Zgodnie z nimi, sięgający po to narzędzie terapeutyczne powinni posiadać odpowiednie przygotowanie teoretyczne i praktyczne. Zaleca się, aby sugestie terapeutyczne przekazywane w czasie hipnozy obejmowały wyłącznie obszar zaburzeń zgodny z wykształceniem specjalistycznym.

Zabiegi hipnozy powinny być wykonywane wyłącznie przez osoby legitymujące się rozległą, potwierdzoną stosownym wykształceniem wiedzą w zakresie etiopatogenezy, przebiegu i leczenia zaburzeń będących wskazaniem do hipnoterapii, w szczególności przez lekarzy specjalistów oraz lekarzy dentystów, psychologów klinicznych, psychoterapeutów certyfikowanych w Polskim Towarzystwie Psychiatrycznym lub Polskim Towarzystwie Psychologicznym (pełny tekst rekomendacji opublikowany na stronie PTP).

Techniczne umiejętności posługiwania się hipnozą w leczeniu zaburzeń zdrowia powinno się nabywać na specjalistycznych kursach, szkoleniach rekomendowanych przez towarzystwo. W Polsce brak regulacji prawnych dotyczących posługiwania się hipnozą, dlatego często technikę tę wykorzystują osoby nieposiadające wymaganej wiedzy i umiejętności klinicznych. Takie praktyki narażają pacjentów m.in. na zaniechanie właściwej diagnostyki, nieodpowiednie leczenie, a także negatywne skutki źle dobranych sugestii, co powoduje np. obniżenie skuteczności leczenia standardowego czy nasilenie działań niepożądanych.

Hipnoza jest cennym uzupełnieniem technik terapeutycznych stosowanych przez psychiatrów oraz innych specjalistów. Pozwala m.in. zmniejszyć nasilenie i dokuczliwość objawów choroby podstawowej, zredukować skutki niepożądane leczenia standardowego, złagodzić ból i niepokój towarzyszący niektórym procedurom medycznym oraz poprawić współpracę chorego z lekarzem. Zawsze jednak winna być przeprowadzana wyłącznie w ramach opracowanego zgodnie z zasadami sztuki lekarskiej postępowania leczniczego, po dokonaniu wyczerpującej diagnostyki i wdrożeniu odpowiedniego leczenia oraz w porozumieniu z lekarzem prowadzącym leczenie zasadnicze lub psychoterapeutą prowadzącym psychoterapię pacjenta.