Stanowiska Prezydium NRL

7 marca Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej podjęło pięć stanowisk. Dotyczą one m.in. dokumentu „Konflikt interesów w praktyce zawodów medycznych” oraz projektu rozporządzenia w sprawie sposobu i trybu finansowania z budżetu państwa świadczeń opieki zdrowotnej.

Foto: Marta Jakubiak

Stanowisko Nr 8/14/P-VI Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 7 marca 2014 r. w sprawie dokumentu „Konflikt interesów w praktyce zawodów medycznych”.

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej po zapoznaniu się z wypracowanym przez Komisję do spraw etyki przy Ministrze Zdrowia dokumentem pt. „Konflikt interesów w praktyce zawodów medycznych”, nadesłanym przy piśmie z dnia 18 lutego 2014 r. Pana Igora Radziewicza-Winnickiego Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Zdrowia, stwierdza, że przedłożony dokument wymaga zmian.

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej akceptuje treść zmienionego dokumentu, stanowiącego załącznik do stanowiska.

Stanowisko Nr 9/14/P-VI Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 7 marca 2014 r. w sprawie projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie sposobu i trybu finansowania z budżetu państwa świadczeń opieki zdrowotnej.

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej po zapoznaniu się z projektem rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie sposobu i trybu finansowania z budżetu państwa świadczeń opieki zdrowotnej, nadesłanym przy piśmie Ministra Zdrowia z dnia 3 marca 2014 r., znak: MZ-UZ-PR-70-33289-2/RZ/14, zgłasza następujące uwagi:

1) projekt przewiduje, że w przypadku rozliczenia ze świadczeniodawcami i podmiotami leczniczymi, z którymi Narodowy Fundusz Zdrowia lub inny płatnik nie podpisał umowy, ceną udzielonego świadczenia będzie cena ustalona na najniższym poziomie ceny przewidzianej w umowach o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej zawartej przez Fundusz lub ministra zdrowia dla danego rodzaju świadczenia. Należy jednak zauważyć, że w przypadku świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych na podstawie ustawy z dnia 22 listopada 2013 r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób (Dz. U. z 2014 r. poz. 24) podmiot leczniczy jest wskazywany przez sąd orzekający o zastosowaniu wraz z nadzorem prewencyjnym obowiązek poddania się odpowiedniemu postępowaniu terapeutycznemu. Ustawa nie wskazuje, że mają to być wyłącznie podmioty lecznicze niebędące przedsiębiorcami lub podmioty, które są związane umową o udzielanie świadczeń z publicznym płatnikiem. Wobec powyższego oraz biorąc pod uwagę, że postępowaniu terapeutycznemu mają być poddane osoby, które stwarzają zagrożenia życia, zdrowa lub wolności seksualnej innych osób, w ocenie Prezydium podmiot leczniczy prowadzący postępowanie terapeutyczne powinien otrzymywać wynagrodzenie odpowiednio do realnie poniesionych kosztów, w przypadku podmiotów udzielających świadczeń odpłatnie i posiadających w związku z tym cennik – wynagrodzenie to powinno być zgodne z tym cennikiem;

2) w § 10 ust. 4 projektu błędnie odwołano się do pkt 7 w ust. 3 (powinien być pkt 8).

Stanowisko Nr 10/14/P-VI Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 7 lutego 2014 r. w sprawie projektu ustawy o zmianie ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych oraz niektórych innych ustaw autorstwa Komisji Ustawodawczej Senatu RP.

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej po zapoznaniu się z projektem ustawy o zmianie ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych oraz niektórych innych ustaw nadesłanym przy piśmie Przewodniczącego Komisji Ustawodawczej Senatu RP z dnia 25 lutego 2014 r. negatywnie opiniuje przedmiotowy zmiany w nim zawarte.

Projekt przewiduje likwidację możliwości wnoszenia kasacji od orzeczeń sądów dyscyplinarnych samorządów zawodów zaufania publicznego i wprowadzenie w jej miejsce apelacji kierowanej do sądu okręgowego (wydziału karnego), a więc zmiany, które zawierał senacki projekt ustawy o zmianie ustawy o izbach lekarskich oraz innych ustaw z 19 stycznia 2011 r. – druk senacki nr 49. Przypomnieć należy, że proponowane wówczas zmiany nie zyskały poparcia Ministerstwa Zdrowia, Komisji Zdrowia Sejmu RP oraz Sejmu RP, co skutkowało ich wykreśleniem z projektu przyjętego następnie jako ustawę z dnia 19 kwietnia 2013 r.

Przeciwko przyjęciu proponowanych zmian w ustawach dotyczących samorządu lekarzy i lekarzy dentystów oraz samorządów innych zawodów zaufania publicznego przemawia szereg argumentów, które wynikają zarówno z analizy wyroku Trybunału Konstytucyjnego przywołanego w uzasadnieniu projektu, jak i z oceny obowiązującego obecnie stanu prawnego.

Zdumiewa zatem fakt, ze niespełna rok od odrzucenia proponowanego przez Senat RP projektu zmian w tym zakresie Komisja Ustawodawcza wysuwa projekt przewidujący dokładnie takie same zmiany. Przywołanie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 2 października 2013 r. (sygn. akt SK 10/13) jako uzasadnienia proponowanych zmian jest zupełnie niezrozumiałe, albowiem z treści ww. wyroku nie wynika potrzeba ani celowość proponowanych przez Komisję zmian.

Zarówno wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 października 2013 r. (sygn. akt SK 10/13) podobnie jak i wcześniejszy wyrok z dnia 29 czerwca 2010 r. (sygn. akt P 28/09) nie nakazują stosownym organom podjęcia jakiejkolwiek inicjatywy ustawodawczej. Trybunał w wyroku z 29 czerwca 2010 r. podkreślił wręcz w uzasadnieniu, iż obowiązująca ustawa z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich zawiera regulacje odpowiadające standardom konstytucyjnym.

Z powyższych względów należy stwierdzić, że aktualność wobec opiniowanego projektu zachowały uwagi zgłoszone przez Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej w stanowisku Nr 21/13/P-VI z dnia 25 stycznia 2013 r. w sprawie projektu ustawy o zmianie ustawy o izbach lekarskich oraz niektórych innych ustaw autorstwa Komisji Ustawodawczej Senatu RP.

Podkreślenia wymaga, iż specyficzny nadzór Sądu Najwyższego nad sądownictwem korporacyjnym realizowany w ramach rozpatrywania kasacji od orzeczeń tam zapadających jest zasadny i czyni zadość wysokim standardom konstytucyjnym ściśle związanym z rangą wykonywanych przez lekarzy i lekarzy dentystów zawodów.

Mając powyższe względy na uwadze, Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej negatywnie opiniuje projekt ustawy o zmianie ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych oraz innych ustaw i wnosi o zaprzestanie prac nad nim.

Stanowisko Nr 11/12/P-VI Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 7 marca 2014 r. w sprawie przyjętego przez Stały Komitet Lekarzy Europejskich dokumentu odnośnie systemów elektronicznych dokumentów tożsamości dla lekarzy.

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej, w związku z przyjętym w dniu 23 listopada 2013 r. przez Stały Komitet Lekarzy Europejskich dokumentem w sprawie ustalenia wspólnego porozumienia w zakresie systemów elektronicznych dokumentów tożsamości dla lekarzy („Ensuring the secure use of telemedicine and e-health applications in an integrated Europe – Towards a Common Policy Agreement on Electronic ID Systems for Physicians” CPME 2013/39), wyraża poparcie dla idei wypracowania minimalnych standardów bezpieczeństwa, które pozwolą na wprowadzenie w państwach członkowskich Unii Europejskiej elektronicznych dokumentów tożsamości dla lekarzy ułatwiających im udzielanie świadczeń zdrowotnych pacjentom w kontekście transgranicznym (e-zdrowie, telemedycyna).

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej popiera propozycje określone w ww. dokumencie Stałego Komitetu Lekarzy Europejskich i uważa, że wskazane jest podjęcie dalszych działań w tym zakresie.

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej zauważa przy tym, że tego rodzaju dokument może być zintegrowany z krajowym dokumentem potwierdzającym uprawnienia zawodowe lekarza (np. w Polsce z dokumentem „Prawo wykonywania zawodu lekarza”) i takie rozwiązanie byłoby najlepsze zarówno dla lekarzy, jak i pacjentów oraz podmiotów ochrony zdrowia.

Stanowisko Nr 12/14/P-VI Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 7 marca 2014 r. w sprawie przyznania przez Królestwo Belgii prawa do żądania eutanazji dzieciom i osobom małoletnim.

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej z niedowierzaniem i smutkiem przyjęło informację o podpisaniu przez króla Belgów ustawy przyznającej prawo do żądania eutanazji dzieciom i osobom małoletnim. Ta wyjątkowo szokująca decyzja dotycząca pacjentów wymagających szczególnej troski, często o ograniczonej świadomości sytuacji, w której się znajdują, w czasach coraz bardziej dostępnej opieki paliatywnej o wysokiej jakości, budzi najwyższe zdumienie i sprzeciw. Jest ona kolejnym przykładem łamania fundamentalnych zasad cywilizacji europejskiej, a jednocześnie pryncypiów opieki nad chorymi dziećmi.

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej wyraża nadzieję, że mimo przyznania prawa do żądania przez dzieci eutanazji przez polityków, belgijscy lekarze pozostaną wierni hipokratesowym zasadom nienaruszalności życia ich najmniejszych pacjentów.