Umarliśmy razem z Tobą, Teresko

Z wielkim bólem przyjęliśmy wiadomość o śmierci naszej Koleżanki dr Teresy Korty – pisze lek. dent. Anna Tarkowska, zastępca Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej.

Teresa Korta ukończyła Akademię Medyczną w Warszawie w 1974 r., uzyskując tytuł lekarza medycyny. Posiadała specjalizację z anestezjologii i intensywnej terapii. Tytuł doktora nauk medycznych otrzymała w 1986 r.

Od samego początku swojej działalności zawodowej była związana z Zakładem (potem Katedrą) Anestezjologii Akademii Medycznej w Warszawie (obecnie – WUM). Zapamiętamy ją jako wybitnej klasy specjalistkę z zakresu anestezjologii, żywienia poza- i dojelitowego, metabolizmu oraz wspaniałego dydaktyka, uczącego studentów WUM oraz lekarzy z całej Polski w trakcie kursów specjalizacyjnych.

Dr Korta aktywnie uczestniczyła w kształtowaniu się samorządu lekarskiego po jego reaktywacji i w późniejszych pracach na jego rzecz. Od II kadencji była Zastępcą Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Naczelnej Izby Lekarskiej. Współpracowała także z „Gazetą Lekarską”.

Teresa Korta była też aktywna na polu naukowym – jako autorka wielu nowatorskich prac naukowych i podręczników z zakresu żywienia pozajelitowego oraz działaczka towarzystw naukowych – jako członek założyciel Polskiego Towarzystwa Żywienia Pozajelitowego, Dojelitowego i Metabolizmu, w latach 1986-2013 członek zarządu tego towarzystwa, a potem jego członek honorowy. Od 1974 r. była także członkiem Polskiego Towarzystwa Anestezjologii i Intensywnej Terapii, od 1981 r. – członkiem European Society for Parenteral and Enteral Nutrion and Metabolism.

Dla nas dr Korta to wzór lekarza naukowca, społecznika i nauczyciela akademickiego, który cieszył się ogromnym autorytetem wśród kolegów lekarzy. Dała się poznać jako człowiek pozytywnie nastawiony do ludzi, empatyczny, zawsze gotowy do pomocy. Była przy tym osobą niespotykanie skromną, angażującą się w pomoc kolegom lekarzom, pacjentom i ich rodzinom.

Za swoje zasługi środowisko lekarskie uhonorowało ją w 2016 r. odznaczeniem Meritus Pro Medicis. W 2016 r. Prezydent RP odznaczył Ją Medalem Złotym za Długoletnią Służbę.

My, którzy mieliśmy zaszczyt z nią pracować czy działać w samorządzie lekarskim, będziemy Ją pamiętać jako żywiołową osobę, tryskającą humorem, wspaniałego przyjaciela, na którego wiedzę, pomoc i życzliwość zawsze mogliśmy liczyć. Pamiętamy ją recytującą własne wiersze, w okresie Bożego Narodzenia obdarowującą wszystkich przez siebie zrobioną kutią, rysującą koty, których była wielką miłośniczką czy barwnie opowiadającą o swoim życiu.

W naszej pamięci zapisała się jako osoba niezwykłej dobroci i wrażliwości, która pochylała się nad każdym cierpiącym stworzeniem – czy był to człowiek, czy bezdomny kot, który głodny siedział pod jej blokiem. Takiego Człowieka i Przyjaciela będzie nam brakowało. Teraz my możemy powiedzieć: „Umarliśmy razem z Tobą, Teresko”.

Umarłam

Umarłam razem z tobą, Grażynko
– Płatki śniegu są białe –
Miałaś szesnaście lat, kiedyśmy umierały
– Futerko kota jest puszyste –
Umarłam razem z tobą, Janie
– W puszczy sosny sięgają nieba –
Tak chcieliśmy żyć w tej chwili
– gorzki jest smak sosnowych igieł –
Umarłam razem z tobą, Józefie
– białe są pnie brzozowe –
Jak strasznie trudne było umieranie
– księżyc odbija się w stojącej wodzie –
Umarłam razem z tobą, Wandziu
– latem poziomki w słońcu na porębie –
Był czerwiec, kiedy otwarła się przepaść
– jezioro w środku lasu –
Umarłam razem z tobą, Basiu
– świt jest różowy, a obłoki lśnią –
A myślałyśmy, że życie nie ma końca na naszym brzegu
Wiosenny zmierzch jest miękki jak aksamit –
Umarłam razem z tobą, Zbyszku
– światła świecą się w oknach –
Tyle planów zostało niespełnionych
– ciepły wiatr na policzku –
Umarłam razem z tobą, Dorotko
– trawa i liście są zielone –
Miałaś dwa lata, kiedyśmy umierały
– koszatka śmieję się o świcie –
Umarłam razem z tobą, Marku
– milionem gwiazd wystano Mleczną Drogę –
Myślałam, że ćwierć wieku to jest mało
– a to byt koniec –
Umarłam razem z tobą, Danusiu
– kwitną gorczańskie hale –
Został na stole wiersz niedopisany
– kajak sunie jeziorem –
Umarłam razem z tobą.
Nie mogę żyć za ciebie.
Nie potrafię.

Z głębokim żalem i smutkiem żegnamy Naszą Koleżankę i Przyjaciela
Śp. Dr n.med. Teresę Kortę
wspaniałego Lekarza, dobrego i życzliwego Człowieka, wieloletniego Zastępcę Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Naczelnej Izby Lekarskiej, przez ponad 20 lat działającego dla dobra samorządu lekarskiego i całego społeczeństwa
Rodzinie i Bliskim wyrazy głębokiego współczucia składają:
Grzegorz Wrona, Naczelny Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej
prof. Krystyna Rowecka-Trzebicka, Naczelny Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej III kadencji
prof. Zbigniew Czernicki, Naczelny Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej IV kadencji
Jolanta Orłowska-Heitzman, Naczelny Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej V i VI kadencji
wraz z zespołem Zastępców i pracownikami Biura

„Jakże trudno wyrazić słowami smutek związany ze stratą osoby, która łączyła w sobie cechy dobrego człowieka, cenionego lekarza i społecznika”
Śp. dr n. med. Teresa Korta
Zastępca Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej, działająca przez wiele lat na rzecz samorządu i całej społeczności lekarskiej
W tych trudnych chwilach Rodzinie i Bliskim wyrazy współczucia składają:
Marta Jakubiak, redaktor naczelna wraz z zespołem „Gazety Lekarskiej”