Ustawa ważna dla pediatrów i internistów

Jak informuje Zespół Radców Prawnych NIL, z dniem 15 czerwca 2014 r. wchodzi w życie ustawa z dnia 21 marca 2014 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw (opublikowana w dniu 15 maja 2014 r. , Dz. U. poz. 619). Co to oznacza w praktyce?

Foto: Krzysztof Białoskórski, sejm.gov.pl

Przedmiotowa ustawa wprowadza zmiany w funkcjonowaniu podstawowej opieki zdrowotnej w ramach systemu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, umożliwiając udzielanie świadczeń zdrowotnych nie tylko przez lekarzy posiadających specjalizację w dziedzinie medycyny rodzinnej, odbywających szkolenie specjalizacyjne w tej dziedzinie lub posiadających specjalizację II stopnia z medycyny ogólnej, jak stanowi dotychczasowy art. 5 pkt 13 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, lecz także przez pediatrów i internistów.

Zgodnie z ustawą świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej będzie mógł udzielać lekarz, z którym Fundusz zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej albo który jest zatrudniony lub wykonuje zawód u świadczeniodawcy, z którym Fundusz zawarł umowę o udzielanie świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej:

1. posiadający tytuł specjalisty w dziedzinie medycyny rodzinnej, lub
2. odbywający szkolenie specjalizacyjne w dziedzinie medycyny rodzinnej, lub
3. posiadający specjalizację II stopnia w dziedzinie medycyny ogólnej, lub
4. posiadający specjalizację I stopnia w dziedzinie medycyny ogólnej, lub
5. posiadający specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie chorób wewnętrznych, lub
6. posiadający specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie pediatrii

– w zakresie swoich kwalifikacji potwierdzonych odpowiednimi dokumentami, z zastrzeżeniem art. 14 ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1172), zwany „lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej”.

Lekarze, o których mowa w ww. pkt 4-6, będą obowiązani w okresie 3 lat od dnia rozpoczęcia udzielania świadczeń zdrowotnych w podstawowej opiece zdrowotnej ukończyć kurs w dziedzinie medycyny rodzinnej organizowany przez Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego. Koszty kursu pokrywa lekarz lub świadczeniodawca, z którym Fundusz zawarł umowę o udzielanie świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej.

Ustawa modyfikuje też definicję podstawowej opieki zdrowotnej, obejmując nią także świadczenia z zakresu chorób wewnętrznych.

Nowelizacja wprowadza zmianę dotyczącą prawa wyboru nie tylko lekarza (pielęgniarki i położnej ubezpieczenia zdrowotnego, jak dotychczas), lecz również świadczeniodawcy, udzielającego świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, spośród świadczeniodawców, którzy zawarli umowy z NFZ o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Zmiana ta jest uzasadniana sytuacją, która ma miejsce, gdy wybrany przez pacjenta lekarz (pielęgniarka lub położna) zmienią miejsce udzielania świadczeń lub zaprzestaną ich udzielania. Ponadto zwiększono do trzech razy prawo do bezpłatnego wyboru tych podmiotów przez pacjenta.

Poza nowelizacją ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, znowelizowano siedem innych ustaw w zakresie, który wiąże się ze zmianą ustawy o świadczeniach, przy czym w przypadku ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej i ustawy o Straży Granicznej dokonuje się również uzupełnienia prawa wyboru nie tylko lekarza i pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej, lecz także prawo wyboru położnej podstawowej opieki zdrowotnej.