Badania kontrolne po kwarantannie lub izolacji
W przypadku niezdolności do pracy z powodu choroby trwającej dłużej niż 30 dni pracownik podlega kontrolnym badaniom lekarskim.
Dotyczy to również niezdolności do pracy wynikającej z COVID-19. Jak się jednak okazuje – nie wszystkie okresy nieobecności pracownika związane z tą chorobą wymagają przeprowadzenia lekarskich badań kontrolnych.
Taki przypadek zachodzi u pracownika świadczącego pracę zdalnie, który w czasie tej pracy został objęty kwarantanną lub izolacją w warunkach domowych z uwagi na COVID-19.
Trzeba bowiem pamiętać, że kwarantanna jest odosobnieniem osoby zdrowej, która była narażona na zakażenie, natomiast izolacja w warunkach domowych dotyczy osoby, u której stwierdzono COVID-19, ale która – ze względu na brak objawów lub słabe objawy choroby – nie wymaga leczenia szpitalnego.
Rozróżnienie to ma zasadnicze znaczenie dla ustalenia, który z tych okresów i w jakim zakresie uzasadnia skierowanie pracownika na badania kontrolne po zakończeniu kwarantanny lub izolacji. Pracownik świadczący pracę zdalnie w czasie kwarantanny lub izolacji w warunkach domowych ma prawo do wynagrodzenia za pracę, a nie świadczenia chorobowego. Z tych względów pracownik objęty kwarantanną, który pracuje zdalnie, nie musi wykonywać – jako osoba zdrowa – badań kontrolnych, bez względu na długość kwarantanny.
To samo dotyczy pracy zdalnej w czasie izolacji, ale tylko do momentu utraty przez pracownika zdolności do tej pracy z powodu wystąpienia lub nasilenia objawów choroby. Wówczas, jeżeli chorobowa niezdolność do pracy będzie trwała dłużej niż 30 dni, konieczne będą badania kontrolne. W przypadku kwarantanny badania te nie będą potrzebne nawet wtedy, gdy pracownik w czasie kwarantanny nie świadczył pracy zdalnej.
Beata Wierzchowska, radca prawny NIL