W wieku 106 lat zmarł prof. Łukasz Kulczycki (1911-2018)

Profesor Łukasz Kulczycki urodził się 19 sierpnia 1911 roku w Borszczowie na Podolu. Szkołę średnią rozpoczął w Krakowie, a ukończył w Czortkowie. Studiował we Lwowie na Akademii Medycyny Weterynaryjnej (1928-1936) oraz prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza.

W 1939 roku został zmobilizowany do Szkoły Sanitarnej w Warszawie, w grudniu 1939 roku przez Węgry dotarł do Francji, by służyć w armii gen Sikorskiego. Po upadku Francji z portu Le Verdon został ewakuowany do Liverpoolu i przewieziony do obozu wojskowego w Szkocji.

W lutym 1941 roku został przyjęty na Polski Wydział Lekarski na Uniwersytecie w Edynburgu, po ukończeniu którego pracował jako lekarz w polskich obozach wojskowych. Po demobilizacji w 1947 roku w Londynie studiował na Uniwersytecie Londyńskim zdrowie publiczne i pediatrię, uzyskując obie specjalizacje w 1950 roku.

Następne dwa lata pracował w Kanadzie, a później w Bostonie, gdzie wspólnie z profesorem Harrym Schwachmanem rozpoczął prace nad mukowiscydozą, która wniosła ogromny wkład w diagnostyce i leczeniu poznawanej dopiero choroby. Dorobek profesora Kulczyckiego zaowocował powierzeniem mu w 1962 roku stanowiska profesora nadzwyczajnego w Georgetown University w Waszyngtonie oraz dyrektora Ośrodka Mukowiscydozy.

Profesor Łukasz Kulczycki nie ustawał w wysiłkach integrujących polonijne środowisko medyczne w Ameryce z Ojczyzną.

Jak nikt inny pełen wrażliwości i wyrozumiałości potrafił pomagać i służyć radą w każdej sytuacji. Potrafił dzielić się swoja wiedzą nie żałując własnych środków „W służbie ludziom nauce i Ojczyźnie”. Należy podkreślić wkład prof. Kulczyckiego w rozwój polskiej pediatrii. Od 1959 roku wielokrotnie przyjeżdżał do Polski z wykładami do Krakowa, Warszawy, Poznania, Lublina, Białegostoku, a w roku 1973 na zjeździe w Gdańsku został członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego.

Uczestniczył w tworzeniu Szpitala Pediatrycznego w Krakowie i jego rozbudowie jako członek Polish American Congress oraz w otwarciu Centrum Zdrowia Dziecka w 1979 w Warszawie. Prof. Kulczycki od wyjazdu z kraju aktywnie uczestniczył w życiu organizacji polonijnych. Doświadczenia z działalności studenckiej w Akademickim Kole Towarzystwa Szkoły Ludowej zostały wykorzystane w Szkocji w Edynburgu w integracji wychowanków elitarnej Polish Medical School oraz w Londynie w latach 1946-50 w pracy członka Zarządu Polskiego Towarzystwa Medycznego w Londynie.

Prof. Kulczycki od 1952 roku współpracował ze Związkiem Lekarzy Polskich w Chicago (w roku 1996 na uroczystości 50-lecia ZPL został odznaczony Medalem Gloria Medicinae PTL). W Nowym Jorku aktywnie uczestniczył w sekcji medycznej Polish Institute Of Arts and Science (PIASA), która była kontynuatorką Polskiej Akademii Umiejętności w Ameryce, a w 1990 roku założył Polish American Health Association (PAHA).

Od początku uczestniczył w planowaniu Kongresów Polonii Medycznej i był zawsze ich aktywnym uczestnikiem, a w roku 2000 na IV KPM został odznaczony przez NRL Medalem Hipokratesa.

W 2000 roku przewodniczył sekcji medycznej w Krakowie na 58. Zjeździe PIASA, który po raz pierwszy obradował w Polsce. Szczególnie ważnym był udział prof. Kulczyckiego na V Zjeździe Nauki Polskiej w Wilnie oraz Jubileuszu X-lecia Polskiego Towarzystwa Lekarskiego we Lwowie. Profesor Łukasz Kulczycki odszedł na swój wieczny lekarski dyżur 3 maja 2018 roku. Za kilka miesięcy ukończyłby 107 lat. Odszedł wspaniały lekarz, naukowiec i dydaktyk, żołnierz, patriota, Wielki Polak.

Dla tych, którzy mieli szczęście Go poznać, niezawodny Przyjaciel. Miałem zaszczyt być jednym z nich, korzystać z Jego pomocy, autorytetu, ciepła i niezwykłej pracowitości. Nasze wspólne spotkania w Waszyngtonie, Chicago, na zjazdach PIASA (Nowy Jork, Kraków), Kongresach Polonii Medycznej w Częstochowie, Krakowie, Katowicach Warszawie, w czasie spotkania wychowanków PMS z Edynburga na inauguracji roku akademickiego w Poznaniu, polonijne spotkania we Lwowie, Wilnie, pozostaną na zawsze w pamięci.

Będzie brakowało Jego corocznych listów podsumowujących rok, budujących rozmów telefonicznych. Żegnaj Łukaszu. Na zawsze pozostaniesz w naszej pamięci.

Krzysztof Makuch