Zdrowie publiczne: co zrobi nowy konsultant?

Prof. Mirosław J. Wysocki, dyrektor Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny, został konsultantem krajowym w dziedzinie zdrowia publicznego. Zastąpił prof. Bolesława Samolińskiego, który zrezygnował z pełnienia tej funkcji.

Jakie są główne problemy w obszarze zdrowia publicznego, które – w ocenie nowo powołanego konsultanta – wymagają pilnego rozwiązania? – Jednym z aktualnych priorytetów jest doskonalenie mechanizmów zapobiegania przeniknięcia do Polski gorączki krwotocznej Ebola. Myślę, że mechanizmy te w ciągu ostatnich kilku tygodni bardzo się usprawniły i zostały praktycznie przetestowane w kilku przypadkach podejrzeń tej choroby, które na szczęście okazały się fałszywymi alarmami – informuje prof. Mirosław J. Wysocki.

Dwa priorytety: gorączka Ebola i nowotwory

– Drugim priorytetem jest wspieranie ministra zdrowia i środowiska onkologów w działaniach zmierzających do poprawy efektywności działania polskiej onkologii. Pomimo istnienia narodowego programu w tej dziedzinie i dużych nakładów materialnych i finansowych, skuteczność leczenia, mierzona m.in. odsetkiem 5-letnich przeżyć pacjentów, należy do najgorszych w Europie – dodaje nowo powołany konsultant.

– Ta zła sytuacja spowodowana jest przede wszystkim późną zgłaszalnością chorych, a w dalszej kolejności długim czasem oczekiwania na potwierdzenie diagnozy i podjęcie leczenia. Na przykład w Polsce co roku umiera z powodu raka szyjki macicy 1600-1700 kobiet. Gdybyśmy mieli dobrze funkcjonujący system badań przesiewowych i szczepień przeciwko HPV, to liczba tych zgonów wyniosłaby ok. 200 – wyjaśnia Mirosław J. Wysocki.

Cele systemowe, legislacja, finansowanie…

Zapytaliśmy także prof. Mirosława Wysockiego o to, jakie w jego ocenie są najważniejsze wyzwania dla dziedziny zdrowia publicznego w Polsce. Odpowiedział, że bardzo ważne jest przekonanie decydentów, że zdrowie ludności zależy przede wszystkim od sprawnego zapobiegania chorobom i promocji zdrowego stylu życia.

– Kluczową rolę powinna tu pełnić zasada Unii Europejskiej „Health in all policies”, czyli uwzględnienie zagadnień wpływających na zdrowie ludności we wszystkich politykach i resortach. Dla sprawnego funkcjonowania systemu zapobiegania chorobom i promocji zdrowia potrzebna jest odpowiednia legislacja, której od lat nie możemy się doczekać i adekwatne do potrzeb finansowanie programów w tym zakresie. Mam nadzieję, że ideologia i praktyka tych działań oprze się na planowanych przez rząd i Ministerstwo Zdrowia oraz uwzględnionych w obowiązującej już legislacji wojewódzkich mapach potrzeb zdrowotnych – mówi prof. Mirosław Wysocki.

Kadra kierownicza, starzejące się społeczeństwo

– Sądzę też, że „decydenckie” stanowiska w obszarze zdrowia w wojewódzkich i powiatowych samorządach powinny pełnić osoby z dyplomem magistra zdrowia publicznego lub specjalizacją w tej dziedzinie. Wydaje to się oczywiste, a napotyka na kolosalne trudności i powoduje, że nasi młodzi i wykształceni w tej dziedzinie ludzie emigrują do Wielkiej Brytanii i krajów skandynawskich i tam robią dobrą robotę, która jest potrzebna w Polsce. Odrębny i najważniejszy chyba problem zdrowia publicznego to wyzwania związane z dostosowaniem systemu zdrowia i właściwie całej administracji do szybkiego starzenia się ludności Polski. W dziedzinie tej wielką i bardzo potrzebną pracę wykonał i nadal wykonuje mój poprzednik na stanowisku konsultanta krajowego, prof. Bolesław Samoliński – dodaje Mirosław J. Wysocki.

Sylwetka nowego konsultanta

Prof. dr hab. n. med. Mirosław J. Wysocki w 1971 r. uzyskał stopień doktora z dziedziny epidemiologii przewlekłych, nieswoistych chorób układu oddechowego, a w 1980 r. habilitację w dziedzinie epidemiologii chorób reumatycznych. Posiada specjalizacje z organizacji ochrony zdrowia, chorób wewnętrznych, epidemiologii oraz zdrowia publicznego.

Od lutego 2010 roku pełni funkcję dyrektora Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny. Od września 2000 roku do kwietnia 2008 roku był przewodniczącym Rady Sanitarno-Epidemiologicznej przy Ministrze Zdrowia i Głównym Inspektorze Sanitarnym. W latach 1988-2000 pełnił funkcję Doradcy Regionalnego do Spraw Sytuacji Zdrowotnej i Prognozowania w Biurze Regionalnym WHO dla Południowo-Wschodniej Azji.

Naukowiec i praktyk

Profesor był także głównym koordynatorem badań epidemiologicznych chorób przewlekłych (przewlekłe nieswoiste choroby układu oddechowego, cukrzyca i choroby reumatyczne). Jest autorem lub współautorem 150 publikacji i rozdziałów, głównie z dziedziny epidemiologii chorób przewlekłych, zdrowia publicznego i statystyki medycznej opublikowanych w Polsce i za granicą.

W latach 2010-2011 był konsultantem krajowym w dziedzinie zdrowia publicznego, a w latach 2012-2013 członkiem Grupy Roboczej DG Research and Innovation Komisji Europejskiej ds. priorytetowych zadań badawczych w obszarze zdrowia publicznego oraz współautorem Narodowego Programu Zdrowia, Polska 2007-2015. Obecnie pełni również funkcję zastępcy przewodniczącego Komitetu Zdrowia Publicznego Polskiej Akademii Nauk.

ls