14 stycznia, w wieku 80 lat, odszedł na ostatni wieczny dyżur prof. dr hab. n. med. Hubert Wanyura – chirurg twarzowo-szczękowy, wieloletni kierownik I Kliniki Chirurgii Szczękowo-Twarzowej IS AM w Warszawie.
Koledzy wspominają Go jako tytana pracy, z poświęceniem wykonującego swój zawód, lekarza w pełni oddanego pacjentom i swojej klinice, wymagającego od innych, a przede wszystkim od siebie.
Urodził się 16 marca 1942 r. w Warszawie w rodzinie lekarskiej. W 1965 r. ukończył studia stomatologiczne na Akademii Medycznej w Warszawie i od razu rozpoczął pracę jako młodszy asystent na Oddziale Chirurgii Szczękowej PSK nr 1 w Warszawie. Już w trakcie pracy ukończył również Wydział Lekarski AM w Warszawie i uzyskał tytuł lekarza medycyny.
Myśl samorządowa była mu bliska, dlatego stał się współtwórcą reaktywacji samorządu zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów. Starsi koledzy doskonale pamiętają go z tej aktywności. Wielokrotnie wyraziście zaistniał na zjazdach delegatów krajowych. Zawsze pomocny, chętnie współgrający z Izbą.
Był otwarty na Europę, na współpracę międzynarodową. Po latach szkoleń we Francji u prekursora nowoczesnej chirurgii czaszkowo-twarzowej – prof. Paula Tessiera – zabiegał, aby podobną szansę mieli inni koledzy z Polski. Dołożył starań, aby tworzone Towarzystwo Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowe i kolejne powstające blisko współpracowały z podobnymi w Europie.
Był członkiem Międzynarodowego Towarzystwa Chirurgów Jamy Ustnej i Szczękowych oraz Europejskiego Towarzystwa Chirurgów Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowych. Zainicjował cykl szkleń dla specjalistów, w którym brali udział koledzy z innych państw, korzystali z tego polscy młodzi lekarze, wyjeżdżając na stypendia.
Prof. Hubert Wanyura był autorem lub współautorem licznych publikacji naukowych, również w języku angielskim i francuskim, dwóch monografii i siedmiu rozdziałów do podręczników, a wygłaszał swoje doniesienia na kongresach i zjazdach krajowych oraz międzynarodowych. Przez wiele lat pełnił funkcję redaktora naczelnego miesięcznika „Czasopismo Stomatologiczne”. Jego podręczniki i artykuły długo były podstawą zdobywania wiedzy przez studentów i specjalizujących się lekarzy.
Zainteresowania naukowe prof. Wanyury koncentrowały się wokół diagnozowania, klasyfikowania oraz chirurgicznego leczenia różnorodnych złamań szkieletu czaszkowo-twarzowego i ich następstw, postępowania diagnostyczno-leczniczego w nowotworach czaszki, twarzy, jamy ustnej i szyi oraz chirurgicznego leczenia gnatycznych wad czaszkowo-szczękowo-twarzowych. Był opiekunem przewodów doktorskich i specjalizacji, autorem recenzji doktorskich, jednej recenzji habilitacyjnej i profesorskiej. Współpracował z konsultantami wojewódzkimi z dziedziny chirurgii szczękowo-twarzowej, wspierając ich w rozwiązywaniu regionalnych problemów.
Jego dorobek naukowy i ciężka praca zostały docenione przyznaniem licznych nagród Akademii Medycznej w Warszawie, był laureatem nagród ministra zdrowia i Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego, w którym uzyskał członkostwo honorowe. Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
Anna Lella
