Prof. Hubert Wanyura (1942-2022)

14 stycznia, w wieku 80 lat, odszedł na ostatni wieczny dyżur prof. dr hab. n. med. Hubert Wanyura – chirurg twarzowo-szczękowy, wieloletni kierownik I Kliniki Chirurgii Szczękowo-Twarzowej IS AM w Warszawie.

Foto: arch. prywatne

Koledzy wspominają Go jako tytana pracy, z poświęceniem wykonującego swój zawód, lekarza w pełni oddanego pacjentom i swojej klinice, wymagającego od innych, a przede wszystkim od siebie.

Urodził się 16 marca 1942 r. w Warszawie w rodzinie lekarskiej. W 1965 r. ukończył studia stomatologiczne na Akademii Medycznej w Warszawie i od razu rozpoczął pracę jako młodszy asystent na Oddziale Chirurgii Szczękowej PSK nr 1 w Warszawie. Już w trakcie pracy ukończył również Wydział Lekarski AM w Warszawie i uzyskał tytuł lekarza medycyny.

Myśl samorządowa była mu bliska, dlatego stał się współtwórcą reaktywacji samorządu zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów. Starsi koledzy doskonale pamiętają go z tej aktywności. Wielokrotnie wyraziście zaistniał na zjazdach delegatów krajowych. Zawsze pomocny, chętnie współgrający z Izbą.

Był otwarty na Europę, na współpracę międzynarodową. Po latach szkoleń we Francji u prekursora nowoczesnej chirurgii czaszkowo-twarzowej – prof. Paula Tessiera – zabiegał, aby podobną szansę mieli inni koledzy z Polski. Dołożył starań, aby tworzone Towarzystwo Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowe i kolejne powstające blisko współpracowały z podobnymi w Europie.

Był członkiem Międzynarodowego Towarzystwa Chirurgów Jamy Ustnej i Szczękowych oraz Europejskiego Towarzystwa Chirurgów Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowych. Zainicjował cykl szkleń dla specjalistów, w którym brali udział koledzy z innych państw, korzystali z tego polscy młodzi lekarze, wyjeżdżając na stypendia.

Prof. Hubert Wanyura był autorem lub współautorem licznych publikacji naukowych, również w języku angielskim i francuskim, dwóch monografii i siedmiu rozdziałów do podręczników, a wygłaszał swoje doniesienia na kongresach i zjazdach krajowych oraz międzynarodowych. Przez wiele lat pełnił funkcję redaktora naczelnego miesięcznika „Czasopismo Stomatologiczne”. Jego podręczniki i artykuły długo były podstawą zdobywania wiedzy przez studentów i specjalizujących się lekarzy.

Zainteresowania naukowe prof. Wanyury koncentrowały się wokół diagnozowania, klasyfikowania oraz chirurgicznego leczenia różnorodnych złamań szkieletu czaszkowo-twarzowego i ich następstw, postępowania diagnostyczno-leczniczego w nowotworach czaszki, twarzy, jamy ustnej i szyi oraz chirurgicznego leczenia gnatycznych wad czaszkowo-szczękowo-twarzowych. Był opiekunem przewodów doktorskich i specjalizacji, autorem recenzji doktorskich, jednej recenzji habilitacyjnej i profesorskiej. Współpracował z konsultantami wojewódzkimi z dziedziny chirurgii szczękowo-twarzowej, wspierając ich w rozwiązywaniu regionalnych problemów.

Jego dorobek naukowy i ciężka praca zostały docenione przyznaniem licznych nagród Akademii Medycznej w Warszawie, był laureatem nagród ministra zdrowia i Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego, w którym uzyskał członkostwo honorowe. Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Anna Lella

Powiązane aktualności

Skomentuj

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.