Minister określi kryteria kompleksowej oceny uczelni

Kryteriami oceny kompleksowej uczelni mają być m.in. sposób ustalania programu studiów, weryfikacja efektów uczenia się i rozwój kadry dydaktycznej – wynika z projektu rozporządzenia ministra nauki, opublikowanego we wtorek na stronach Rządowego Centrum Legislacji (RCL).

Jak wskazali projektodawcy, jeden z punktów ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce upoważnia ministra nauki i szkolnictwa wyższego do określenia w drodze rozporządzenia kryteriów oceny kompleksowej uczelni „z uwzględnieniem międzynarodowych standardów” .

Zgodnie z obecnymi zapisami we wspomnianej ustawie ocena kompleksowa jest jedną z form ewaluacji jakości kształcenia przeprowadzanej przez Polską Komisję Akredytacyjną (PKA). Jak wskazano w uzasadnieniu Komisja określi w swoim statucie szczegółowe kryteria i tryb dokonywania tej oceny w oparciu o kryteria oceny kompleksowej określone w projektowanym rozporządzeniu.

Ocena kompleksowa jest dokonywana na wniosek uczelni posiadającej wyłącznie pozytywne oceny programowe albo pozytywną ocenę kompleksową i kończy się wydaniem oceny pozytywnej albo odmową jej wydania. Pozytywna ocena kompleksowa uczelni jest wydawana na okres od 3 do 8 lat.

Kryteria oceny kompleksowej

PKA może wskazać dziedziny nauki, w których jakość kształcenia na danej uczelni jest szczególnie wysoka – wtedy w okresie, na jaki została wydana ocena kompleksowa, nie przeprowadza się oceny programowej tych dziedzin (chyba że z takim wnioskiem wystąpi minister nauki). W przypadku odmowy wydania pozytywnej oceny kompleksowej, uczelnia nie może wystąpić o przeprowadzenie takiej oceny przez okres 5 lat (chyba że PKA wskaże krótszy termin).

Projekt rozporządzenia zakłada, że kryteriami oceny kompleksowej będą m.in.: funkcjonowanie systemu zapewnienia jakości kształcenia; sposób ustalania programów studiów, ich monitorowania i doskonalenia; zasady przyjęć na studia oraz uwzględnianie osiągnięć studenta, weryfikacja efektów uczenia się i przeprowadzanie egzaminów dyplomowych.

Wśród proponowanych kryteriów znalazły się też: funkcjonowanie polityki kadrowej uczelni oraz rozwój kadry dydaktycznej i naukowej; dysponowanie infrastrukturą oraz funkcjonowanie systemu wsparcia dla studentów; a także funkcjonowanie systemu zarządzania informacją, w tym podawanie do wiadomości publicznej informacji dotyczących kształcenia.

Zawarte w projekcie kryteria oceny kompleksowej zostały opracowane z uwzględnieniem zaleceń zawartych w „Standardach i wskazówkach dotyczących zapewnienia jakości w Europejskim Obszarze Szkolnictwa Wyższego” („Standards and Guidelines for Quality Assurance in the European Higher Education Area” – ESG).

Standardy ESG przyjęte w 2005 r. przez ministrów odpowiedzialnych za szkolnictwo wyższe z państw Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego (EOSW) „nie wyznaczają norm jakości i nie przesądzają o sposobie wdrażania procesów zapewniania jakości kształcenia, lecz ukierunkowują działania uczelni podejmowane w celu zapewnienia i doskonalenia tej jakości” – czytamy w uzasadnieniu projektu.

Autonomia uczelni vs jakość kształcenia

Jak podkreślili projektodawcy, w procesie określania procedur i kryteriów narodowe agencje akredytacyjne – takie jak PKA – pełnią wiodącą rolę. Podobne rozwiązania zastosowane w innych krajach EOSW, m.in. Wielkiej Brytanii i Holandii, stanowią – jak napisano – „balans między wzmocnieniem autonomii organizacyjnej uczelni a zwiększeniem ich odpowiedzialności za zapewnienie jakości kształcenia”.

„Zapewnianie oraz doskonalenie jakości kształcenia są wzajemnie ze sobą powiązane i wspierają budowę kultury jakości, której rozwój staje się udziałem wszystkich członków wspólnoty danej uczelni” – czytamy w uzasadnieniu.

Projekt został skierowany do konsultacji publicznych.

Źródło: naukawpolsce.pl