19 marca 2024

Na czym polega prawo pacjenta do informacji?

Znajomość i świadomość posiadania przez pacjenta prawa do informacji jest bardzo ważna podczas udzielania świadczeń zdrowotnych – przypomina Rzecznik Praw Pacjenta.

Foto: pixabay.com

Zgodnie z przepisami, pacjent ma prawo do uzyskania wszelkich informacji z nim związanych o:

  • stanie zdrowia,
  • rozpoznaniu,
  • proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych,
  • dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania,
  • wynikach leczenia,
  • rokowaniu.

Wszelkie informacje na temat stanu zdrowia powinny być przekazywane w sposób przystępny, czyli przy wykorzystaniu słownictwa i terminologii zrozumiałej dla pacjenta, ze względu na jego wiek, wykształcenie, stan zdrowia, a w szczególności na stan psychiczny. Pacjent ma prawo prosić o wyjaśnienie przekazywanych mu informacji, aż będą dla niego zrozumiałe.

Informacja o stosowanych metodach leczenia powinna przedstawiać możliwości leczenia, które wedle aktualnej wiedzy medycznej mogłyby być zastosowane z uwagi na  stan zdrowia pacjenta. Lekarz powinien poinformować o spodziewanych efektach leczenia, przeprowadzenia konkretnego zabiegu operacyjnego, możliwych do wystąpienia powikłaniach.

Pacjent ma prawo wskazać osobę lub osoby, którym lekarz będzie udzielać informacji o swoim stanie zdrowia.

Informacja ta powinna zostać zapisana w dokumentacji medycznej. Pacjent ma prawo do tego, aby osoba wykonująca zawód medyczny nie udzielała informacji na temat stanu zdrowia i stosowanych metod leczenia ani jemu, ani też osobie przez niego upoważnionej. Należy o tym poinformować osobę udzielająca świadczeń zdrowotnych.

Prawo pacjenta do informacji to również prawo do dostatecznie wczesnej informacji o zamiarze odstąpienia przez lekarza od leczenia pacjenta i wskazania przez tego lekarza możliwości uzyskania świadczenia zdrowotnego u innego lekarza lub podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych. Można o to zwrócić się do personelu medycznego.

Prawo do informacji pacjent ma również podczas udzielania świadczeń takich jak: pielęgnacyjne, opiekuńcze, rehabilitacyjne np. podczas leczenia uzdrowiskowego czy badania profilaktycznego.

Źródło: RPP