Sieć szpitali: lista placówek na Mazowszu

Znamy listę szpitali zakwalifikowanych do sieci. W województwie mazowieckim znalazły się na niej 82 placówki, także te niepubliczne. 32 szpitale(w tym 14 publicznych, które dotychczas miały kontrakt z Narodowym Funduszem Zdrowia) są poza siecią.

Foto: mazovia.pl

We wtorek wszystkie oddziały wojewódzkie NFZ opublikowały listy placówek zakwalifikowanych do tzw. sieci szpitali. Te wykazy będą obowiązywały od 1 października br. do 30 czerwca 2021 roku.

Sieć szpitali w woj. mazowieckim będzie tworzyć:

• 37 szpitali I stopnia,
• 7 szpitali II stopnia,
• 9 szpitali III stopnia,
• 4 szpitale onkologiczne,
• 3 szpitale pediatryczne,
• 2 szpitale pulmonologiczne,
• 20 szpitali ogólnopolskich.

– Placówki, które spełniły kryteria i są w sieci, będą miały zagwarantowane ryczałtowe finansowanie przez cztery lata. Co do zasady kontrakt jest na cztery lata, ale jeżeli w tym okresie w szpitalu coś się zmieni i przestanie spełniać kryteria, to może być usunięty z sieci – mówi minister zdrowia Konstanty Radziwiłł. – To początek zmian, które poprawią sytuację pacjenta – przekonuje wojewoda mazowiecki Zdzisław Sipiera.

– W ryczałcie są podstawowe świadczenia, np. chirurgiczne, oddziału wewnętrznego, pediatryczne, ale wyodrębniono też te, które powinny być finansowane osobno, w zależności, ile wykonano tych świadczeń i oczywiście w oparciu o możliwości finansowe płatnika – mówi Filip Nowak, dyrektor mazowieckiego oddziału wojewódzkiego NFZ. Jednak warto podkreślić, że odrębnie finansowane mają być świadczenia istotne z punktu widzenia potrzeb pacjentów (np. endoprotezy stawu biodrowego i kolanowego).

Więcej o sieci szpitali piszemy tutaj.

Na mazowieckiej liście znalazły się – zresztą zgodnie z oczekiwaniami – m.in. Samodzielny Publiczny Centralny Szpital Kliniczny w Warszawie (przy ul. Banacha), stołeczne Centrum Zdrowia Dziecka, Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie, Mazowiecki Szpital Bródnowski w Warszawie, Centralny Szpital Kliniczny MSWiA, stołeczny Szpital im. Świętej Rodziny czy Wojskowy Instytut Medyczny.

Ponadto na liście są m.in. Szpital Specjalistyczny „Inflancka”, Szpital Praski p.w. Przemienienia Pańskiego, Szpital Wolski, Szpital Dziecięcy im. prof. Jana Bogdanowicza (przy ul. Niekłańskiej), Radomski Szpital Specjalistyczny im. dr. Tytusa Chałubińskiego, stołeczny Instytut Gruźlicy i Chorób Płuc oraz Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu w Kajetanach.

W systemie znalazły się również: Wojewódzki Szpital Zespolony w Płocku, Mazowiecki Szpital Wojewódzki w Siedlcach, Radomskie Centrum Onkologii, Mazowiecki Szpital Specjalistyczny im. dr. Józefa Psarskiego w Ostrołęce, Mazowiecki Szpital Onkologiczny w podlegionowskim Wieliszewie, a ponadto placówki w Grójcu, Iłży, Kozienicach, Lipsku, Pionkach, Przysusze i Zwoleniu.

Około 91 proc. środków, z których obecnie finansowane jest leczenie szpitalne, pochłonie funkcjonowanie sieci, a reszta trafi na konkursy świadczeń. Lecznice, które nie weszły do sieci, będą ubiegały się o kontrakt w postępowaniu konkursowym (do konkursów będą mogły przystąpić zarówno szpitale niezakwalifikowane do sieci, jaki i placówki sieciowe chcące otrzymać finansowanie np. na funkcjonowanie dodatkowych oddziałów).

Wśród nich jest m.in. Centrum Leczniczo-Rehabilitacyjne Attis w Warszawie, Mazowieckie Centrum Zdrowia im. prof. Jana Mazurkiewicza w Tworkach i Szpital Kolejowy w Pruszkowie. Do sieci nie weszły dwa oddziały (ortopedia i chirurgia) należące do Szpitala Miejskiego Świętej Trójcy w Płocku. Dyrektorzy części placówek, które są poza siecią, od razu zapowiedzieli, że złożą odwołania do Ministerstwa Zdrowia.

Więcej o sieci szpitali piszemy tutaj.

W ustawie z dnia 23 marca 2017 roku o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (to właśnie ona stworzyła sieć szpitali) wyróżniono sześć poziomów szpitali. Zgodnie z nią trzy podstawowe poziomy zabezpieczenia zdrowotnego obejmują szpitale:

• I stopnia (chirurgia ogólna, choroby wewnętrzne, położnictwo i ginekologia, neonatologia, pediatria),
• II stopnia (chirurgia dziecięca, chirurgia plastyczna, kardiologia, neurologia, okulistyka, ortopedia i traumatologia narządu ruchu, otorynolaryngologia, reumatologia, urologia),
• III stopnia (chirurgia klatki piersiowej, chirurgia klatki piersiowej dla dzieci, chirurgia naczyniowa, choroby płuc, choroby płuc dla dzieci, choroby zakaźne, choroby zakaźne dla dzieci, kardiochirurgia, kardiochirurgia dla dzieci, kardiologia dla dzieci, nefrologia, nefrologia dla dzieci, neurochirurgia, neurochirurgia dla dzieci, neurologia dla dzieci, okulistyka dla dzieci, ortopedia i traumatologia narządu ruchu dla dzieci, otorynolaryngologia dla dzieci, reumatologia, reumatologia dla dzieci, toksykologia kliniczna, toksykologia kliniczna dla dzieci, transplantologia kliniczna, transplantologia kliniczna dla dzieci, urologia dla dzieci).

Natomiast specjalistyczne poziomy zabezpieczenia zdrowotnego obejmują szpitale:

• pediatryczne (wszystkie profile dla dzieci w zakresie leczenia szpitalnego),
• pulmonologiczne (chemioterapia hospitalizacja, chirurgia klatki piersiowej, chirurgia klatki piersiowej dla dzieci, choroby płuc, choroby płuc dla dzieci) lub onkologiczne (brachyterapia, ginekologia onkologiczna, chemioterapia hospitalizacja, chirurgia onkologiczna, chirurgia onkologiczna dla dzieci, hematologia, onkologia i hematologia dziecięca, onkologia kliniczna, radioterapia, terapia izotopowa, transplantologia kliniczna, transplantologia kliniczna dla dzieci),
• ogólnopolskie (wszystkie profile systemu zabezpieczenia w zakresie leczenia szpitalnego).

Ministerstwo Zdrowia zapowiada, że po zmianie przepisów dostęp pacjentów do świadczeń specjalistycznych poprawi się w szczególności poprzez zapewnienie kompleksowości i koordynacji świadczeń ambulatoryjnych, szpitalnych i rehabilitacyjnych (posiadanie przez pacjenta skierowania do szpitala ma mu umożliwić skorzystanie ze świadczeń, w zależności od oceny specjalisty, albo w szpitalu, albo w formie ambulatoryjnej, a także z rehabilitacji). Celem ustawy jest również eliminacja zjawiska oferowania pojedynczych, „oderwanych” od siebie procedur medycznych.