15 października 2024

W sprawie leczenia krwią i jej składnikami

Stanowisko Nr 43/17/P-VII Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 21 lipca 2017 r. w sprawie projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie leczenia krwią i jej składnikami w podmiotach leczniczych wykonujących działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne.

Prezydium NRL o projekcie rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie leczenia krwią i jej składnikami w podmiotach leczniczych wykonujących działalność leczniczą

Foto: pixabay.com

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej, po zapoznaniu się z projektem rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie leczenia krwią i jej składnikami w podmiotach leczniczych wykonujących działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne, przekazanym przy piśmie pani Katarzyny Głowali – Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Zdrowia z 29 czerwca 2017 r. znak: PZT.407.2.2017.TK, zgłasza następujące uwagi do przedmiotowego projektu rozporządzenia.

Przewidziana w § 27 ust. 13 projektu możliwość zdalnej autoryzacji wyników badań laboratoryjnych budzi obawy co do jakości takiej zdalnej autoryzacji a w konsekwencji bezpieczeństwa pacjentów. Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej podziela w powyższym zakresie zastrzeżenia podniesione przez Krajową Izbę Diagnostów Laboratoryjnych w opinii na temat przedmiotowego projektu rozporządzenia z 18 lipca 2017 r.

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej pozytywnie ocenia przewidziane w projekcie rozporządzenia ujednolicenie nomenklatury użytej w rozporządzeniu. Przykładem takiego ujednolicenia jest zastąpienie sformułowań „nieprzewidziane zdarzenia” oraz „powikłania poprzetoczeniowe” sformułowaniami „niepożądane zdarzenia” oraz „niepożądane reakcje”. Ponadto projekt przewiduje dostosowanie nomenklatury rozporządzenia do nowej nomenklatury ustawy o działalności leczniczej, mianowicie zwrot „przedsiębiorstwo podmiotu leczniczego” został zastąpiony zwrotem „zakład podmiotu leczniczego”.

Oceniając, co do zasady pozytywnie przedstawiony projekt, należy wskazać na pewną niekonsekwencję w jego treści w zakresie zapisów odnoszących się do prowadzenia dokumentacji medycznej wskazanej w rozporządzeniu w formie elektronicznej. I tak na podstawie § 4 ust. 2 ww. projektu, informację o zabiegu przetoczenia i niepożądanych zdarzeniach i niepożądanych reakcjach, w tym poważnych niepożądanych zdarzeniach i poważnych niepożądanych reakcjach, mających miejsce w trakcie przetoczenia, odnotowuje się w historii choroby, książce transfuzyjnej, której wzór jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia, karcie informacyjnej z leczenia szpitalnego pacjenta oraz w księdze raportów pielęgniarskich.

Z kolei w oparciu o § 4 ust. 4 omawianego projektu, dokumentacja wskazana w ust. 2 może być prowadzona w formie elektronicznej na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. W związku z brzmieniem przepisów, odnoszących się do dokumentacji medycznej, trudno jest zrozumieć ratio legis tego ostatniego zapisu. Na dokumentację medyczną określoną w ust. 2 składają się: historia choroby, książka transfuzyjna, karta informacyjna z leczenia szpitalnego oraz księga raportów pielęgniarskich.

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej podkreśla, iż zarówno historia choroby, jak i karta informacyjna jako dokumentacja medyczna indywidualna, może być prowadzona w formie elektronicznej na gruncie obecnie obowiązujących przepisów (ustawa z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia, rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 9 listopada 2015 r. w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania), oznacza to, iż zapis ust. 4 w zakresie ww. elementów dokumentacji jest zupełnie zbędny.

Z kolei w księdze raportów pielęgniarskich zapisuje się również informacje inne niż te, o których mowa w § 4 ust. 2 ww. projektu, trudno jest więc, żeby jej forma uregulowana została w rozporządzeniu odnoszącym się jedynie do świadczeń zdrowotnych w zakresie leczenia krwią. Zapis § 4 ust. 4 ww. projektu mógłby się więc odnosić jedynie do książki transfuzyjnej, aczkolwiek, mając na uwadze, iż ten sam projekt określa jej papierowy wzór, również w tym zakresie istnieją wątpliwości co do faktycznej intencji prowadzenia tej książki w formie elektronicznej.