W piątek 28 maja Sejm nowelizował ustawę o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych oraz niektórych innych ustaw.
Za głosowało 433 posłów, 3 było przeciw, 8 wstrzymało się od głosu.
Zgodnie z ustawą, lekarz albo lekarz dentysta, który uzyskał specjalizację drugiego stopnia lub tytuł specjalisty w określonej dziedzinie medycyny, miałby otrzymywać najniższe wynagrodzenie na poziomie 6769 zł (współczynnik 1,31).
Według ustawy lekarz z pierwszym stopniem specjalizacji ma zarabiać w podstawie wynagrodzenia nie mniej niż 6201 zł (współczynnik 1,20), lekarz albo lekarz dentysta bez specjalizacji otrzyma minimalne wynagrodzenie na poziomie 5478 zł (współczynnik 1,06), a lekarz stażysta – 4186 zł (współczynnik 0,81).
Pielęgniarkom z licencjatem zapewniono wyższy współczynnik pracy od pierwotnie planowanego – 0,81. Współczynnik pracy dla pielęgniarek i położnych ze średnim wykształceniem, bez specjalizacji, został ustalony na 0,73. Wejście w życie ustawy oznaczać będzie również m.in. znaczny wzrost najniższych gwarantowanych wynagrodzeń dla salowych i fizjoterapeutów.
Jak podaje Ministerstwo Zdrowia, skutki finansowe ustawy w 2021 r. wyniosą łącznie ok. 4 mld zł, w tym ok. 3,7 mld zł dla pracowników zatrudnionych na podstawie umów z NFZ i ok. 380 mln zł dla pracowników finansowanych bezpośrednio z budżetu państwa (m.in. lekarzy rezydentów).
Teraz ustawą zajmie się Senat. Dalszy przebieg prac nad ustawą można śledzić na stronie Sejmu.
