Projekt ustawy o POZ na finiszu

Znamy rezultaty konsultacji publicznych oraz opiniowania projektu ustawy o podstawowej opiece zdrowotnej. Większości zgłoszonych uwag nie uwzględniono. Resort zdrowia chce, by lekarz POZ był przewodnikiem (koordynatorem) pacjenta w systemie.

Foto: pixabay.com

Nie została zaakceptowana propozycja rozszerzenia zakresu przedmiotowego ustawy zgłoszona m.in. przez Stowarzyszenie Kolegium Lekarzy Rodzinnych w Polsce oraz Ogólnopolski Związek Zawodowy Pielęgniarek i Położnych.

Resort nie zgodził się także na dokonanie zmiany definicji podstawowej opieki zdrowotnej, co zaproponowało m.in. Polskie Towarzystwo Medycyny Rodzinnej i Federacja Związków Pracodawców Ochrony Zdrowia „Porozumienie Zielonogórskie”.

Częściowo uwzględniono propozycje modyfikacji celów POZ zgłaszane przez takie instytucje i podmioty jak: Naczelna Izba Lekarska, Mazowieckie Porozumienie Pracodawców Ochrony Zdrowia, Pomorski Związek Pracodawców Ochrony Zdrowia w Gdańsku, Dolnośląski Związek Lekarzy Rodzinnych – Pracodawców, Lubuski Związek Lekarzy Pracodawców POZ, Porozumienie Podkarpackie Związek Pracodawców Ochrony Zdrowia czy Związek Pracodawców Opieki Zdrowotnej Województwa Świętokrzyskiego.

„Przepis został przeredagowany oraz rozszerzony o cel dotyczący zapewnienia edukacji świadczeniobiorcy w zakresie odpowiedzialności za własne zdrowie i kształtowanie świadomości prozdrowotnej” – czytamy w raporcie opublikowanym na stronie internetowej Rządowego Centrum Legislacji. Ponadto w projekcie ustawy wprowadzono definicję koordynacji opieki nad świadczeniobiorcą oraz określenie zadań lekarza POZ oraz pielęgniarki i położnej POZ w ramach koordynacji.

Definicję lekarza POZ rozszerzono o lekarza posiadającego specjalizację l lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie pediatrii, wskazując jednocześnie, iż może on sprawować opiekę nad świadczeniobiorcą wyłącznie do ukończenia 7. roku życia. Propozycje zmiany zasad wyboru świadczeniadawcy POZ zostały tylko częściowo zaakceptowane poprzez wskazanie modelu docelowego (oparcie wyboru świadczeniadawcy o zespół POZ).

Jak wyjaśnia resort, sugerowane przez Porozumienie Zielonogórskie „odstąpienie od obligatoryjności opieki koordynowanej” na rzecz „zachęt oraz pozostawienia dowolności lekarzom i pacjentom” naruszałoby konstytucyjną zasadę równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. „Rozumiemy obawy środowiska lekarskiego i zapewniamy, że opieka koordynowana będzie wdrażana stopniowo” – deklaruje ministerstwo.

W odniesieniu do propozycji zmiany zakresu informacji zawartych w deklaracji wyboru (co postulowała m.in. Naczelna Izba Lekarska), wprowadzono fakultatywność numeru telefonu oraz adresu e-mail, zrezygnowano z pola miejsce nauki oraz dodano informacje dotyczące przedstawiciela ustawowego. Uwzględniono propozycje zdefiniowania zespołu POZ oraz wskazania jego koordynatora, dookreślenia zadań lekarza, pielęgniarki POZ i położnej POZ, umożliwienia uczelniom medycznym podejmowania programów badawczo-rozwojowych.

Za sprzeczną z intencją projektodawcy uznano pomysł wprowadzenia obligatoryjnego upoważnienia dla ministra zdrowia do określenia, w drodze rozporządzenia, kryteriów monitorowania jakości świadczeń z zakresu POZ.

Poniżej fragmenty projektu ustawy o podstawowej opiece zdrowotnej:

„Art. 3. Podstawowa opieka zdrowotna ma na celu:

1) zapewnienie opieki zdrowotnej nad świadczeniobiorcą i jego rodziną;

2) koordynację opieki zdrowotnej nad świadczeniobiorcą w systemie ochrony zdrowia;

3) ocenę potrzeb oraz ustalenie priorytetów zdrowotnych populacji objętej opieką oraz wdrażanie działań profilaktycznych;

4) rozpoznawanie, eliminowanie lub ograniczanie zagrożeń fizycznego i psychicznego;

5) zapewnienie profilaktycznej opieki zdrowotnej oraz promocji zdrowia dostosowanych do potrzeb różnych grup społeczeństwa;

6) zapewnienie edukacji świadczeniobiorcy w zakresie odpowiedzialności za własne zdrowie i kształtowanie świadomości prozdrowotnej.

Art. 4. Koordynacja opieki zdrowotnej nad świadczeniobiorcą w systemie ochrony zdrowia polega na zintegrowaniu udzielania świadczeń opieki zdrowotnej, obejmujących wszystkie etapy i elementy procesu ich realizacji, z wykorzystaniem systemów teleinformatycznych, środków komunikacji elektronicznej lub publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, ze szczególnym uwzględnieniem jakości i efektywności udzielanych świadczeń.

Art. 5. 1. Koordynację, o której mowa w art. 4, zapewnia lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, zwany dalej „lekarzem POZ”, we współpracy z pielęgniarką podstawowej opieki zdrowotnej, zwaną dalej „pielęgniarką POZ”, i położną podstawowej opieki zdrowotnej, zwaną dalej „położną POZ”.

2. Lekarz POZ w ramach koordynacji, o której mowa w art. 4, inicjuje lub kontynuuje postępowanie diagnostyczno-lecznicze podejmowane w odniesieniu do świadczeniobiorcy przez innego świadczeniodawcę, w rozumieniu ustawy o świadczeniach, zwanego dalej „świadczeniodawcą”, w ramach swoich kompetencji zawodowych, zgodnie z aktualną wiedzą medyczną.

3. Pielęgniarka POZ i położna POZ, o których mowa w ust. l, w ramach współpracy z lekarzem POZ, rozpoznają warunki i potrzeby zdrowotne u świadczeniobiorcy oraz problemy pielęgnacyjne, planują i sprawują kompleksową opiekę pielęgniarską, a także kontynuują postępowanie terapeutyczne zlecone przez innego świadczeniodawcę, w ramach swoich kompetencji zawodowych, zgodnie z aktualną wiedzą medyczną.”.

„Ignorantia iuris nocet” (łac. nieznajomość prawa szkodzi) – to jedna z podstawowych zasad prawa, pokrewna do „Ignorantia legis non excusat” (łac. nieznajomość prawa nie jest usprawiedliwieniem). Nawet jeśli nie interesuje cię prawo medyczne, warto regularnie śledzić dział Prawo w portalu „Gazety Lekarskiej”. Znajdziesz tu przydatne informacje o ważnych przepisach w ochronie zdrowia – zarówno już obowiązujących, jak i dopiero planowanych.