Sprzeczne z celem i duchem dyrektywy UE

Trzy projekty rozporządzeń, podobnie jak ustawa o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw implementująca dyrektywę nr 2011/24/UE w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej, nie tylko nie ułatwiają, ale w wielu miejscach tworzą niedopuszczalne przeszkody w uzyskaniu opieki zdrowotnej w innych krajach Unii Europejskiej. 

„Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej po rozpatrzeniu projektów rozporządzeń Ministra Zdrowia:

• w sprawie określenia wzoru wniosku o zwrot kosztów świadczeń opieki zdrowotnej udzielonych poza granicami kraju,

• w sprawie wykazu świadczeń opieki zdrowotnej wymagających uprzedniej zgody dyrektora oddziału wojewódzkiego NFZ,

• w sprawie wydania zgody na uzyskanie świadczeń opieki zdrowotnej poza granicami kraju oraz pokrycie kosztów transportu,

przekazanych przy piśmie pana Sławomira Neumanna, Sekretarza Stanu w Ministerstwie Zdrowia, z dnia 9 września 2014 r. stwierdza, że przedstawione projekty rozporządzeń, podobnie jak ustawa o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw implementująca dyrektywę nr 2011/24/UE w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej, nie ułatwiają, ale w wielu miejscach tworzą niedopuszczalne przeszkody w uzyskaniu opieki zdrowotnej w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej, przez co są sprzeczne z celem i duchem tej dyrektywy. Zbyt skomplikowany i kosztowny mechanizm ubiegania się o zwrot kosztów transgranicznej opieki medycznej zmierza do jak największego ograniczenia uprawnień pacjentów, a niektórych prawdopodobnie wykluczy z możliwości skorzystania z należnych im praw.

Odnosząc się do poszczególnych projektów rozporządzeń Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej zgłasza następujące uwagi:

• Do projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie określenia wzoru wniosku o zwrot kosztów świadczeń opieki zdrowotnej udzielonych poza granicami kraju – zastrzeżenia budzi brak instrukcji wypełnienia nadmiernie skomplikowanego wniosku, zwłaszcza odnoszącej się do obowiązkowych załączników oraz brak odnośników z wyjaśnieniami w miejscach, gdzie dane wpisywane są opcjonalnie.

• Do projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie wykazu świadczeń opieki zdrowotnej wymagających uprzedniej zgody dyrektora oddziału wojewódzkiego NFZ – wprowadzanie nakazu uzyskiwania zgody dyrektora oddziału wojewódzkiego NFZ na wszystkie świadczenia wymagające pozostania pacjenta w szpitalu co najmniej do dnia następnego po dniu przyjęcia, bez względu na rodzaj udzielanych świadczeń oraz na leczenie w ramach wszystkich programów lekowych budzi stanowczy sprzeciw. Prowadzi to do ograniczenia polskim pacjentom dostępu do ogromnej większości świadczeń, jakie mogą być udzielane w ramach transgranicznej opieki zdrowotnej i stoi w jaskrawej sprzeczności z celem dyrektywy nr 2011/24/UE. Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej stwierdza również, że uzasadnienie potrzeby wydania tego rozporządzenia zwłaszcza w stosunku do procedur wymienionych w punktach 2-12 wykazu znajdującego się w załączniku do projektu rozporządzenia jest niewystarczające. Zgodnie z nieobowiązującym jeszcze przepisem art. 42 e ust. 3 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych minister właściwy do spraw zdrowia musi uzasadnić wydanie tego rozporządzenia lub jego zmianę wykazując, że brak takiego wykazu lub jego zmiany będzie skutkować nienależytym zabezpieczeniem dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej na terenie kraju. W przedstawionym projekcie rozporządzenia, Minister Zdrowia potrzebę jego wydania uzasadnia lapidarnie, nie odnosząc się do analiz i badań dowodzących, że brak w wykazie listy konkretnych procedur medycznych w zaproponowanym brzmieniu wykazu będzie skutkować nienależytym zabezpieczeniem dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej na terenie kraju.

• Do projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie wydania zgody na uzyskanie świadczeń opieki zdrowotnej poza granicami kraju oraz pokrycie kosztów transportu –projektowany przepis § 6 ust. 11 wykracza poza ramy delegacji ustawowej i jest niezgodny z przepisami ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw, implementującej postanowienia dyrektywy nr 2011/24/UE w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej. Przepisy tej ustawy nie dają dyrektorowi oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia uprawnienia do zmiany treści wniosku o wydania zgody na uzyskanie świadczeń opieki zdrowotnej poza granicami kraju, poprzez wybranie innego niż wskazany przez wnioskodawcę zagranicznego podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych.”.

Dla kogo dyrektywa transgraniczna może być szansą? Zobacz wywiad z rzecznikiem ministra zdrowia