Doświadczanie stresu zmniejsza się wraz z wiekiem

Wyniki ostatnich badań prowadzonych przez Davida Almeidę, profesora rozwoju człowieka i badań nad rodziną w Penn State, wykazały, że liczba codziennych stresorów i reaktywność ludzi na codzienne stresory zmniejsza się wraz z wiekiem.

Odkrycia te zostały opublikowane w czasopiśmie „Developmental Psychology”.

– Jest coś w starzeniu się, co prowadzi do mniejszej liczby stresorów. Mogą to być rodzaje ról społecznych, które pełnimy w miarę starzenia się. Jako młodsi ludzie możemy więcej żonglować, w tym pracą, rodziną i domem, a to wszystko powoduje codzienne stresy. Ale wraz z wiekiem zmieniają się nasze role społeczne i motywacje. Starsi ludzie mówią o chęci maksymalizacji i cieszenia się czasem, który mają – zauważa prof. Almeida.

Zespół badawczy wykorzystał dane z National Study of Daily Experiences (NSDE), ogólnokrajowego badania prowadzonego przez Almeidę z Penn State, w ramach którego zebrano obszerne dane na temat codziennego życia z ponad 40 tys. dni z życia ponad 3 tys. dorosłych w ciągu 20 lat, począwszy od 1995 r.

W chwili rozpoczęcia badania respondenci byli w wieku od 25 do 74 lat i zostali zaproszeni do udziału w NSDE w ramach większego projektu Midlife in the United States (MIDUS), kierowanego przez University of Wisconsin – Madison Institute on Aging. Badacze odnotowali spadek skutków codziennego stresu zarówno co do liczby zgłaszanych stresorów codziennych, jak i reaktywności emocjonalnej na nie.

Na przykład 25-latkowie zgłaszali stresory prawie w 50 proc. wszystkich dni, podczas gdy 70-latkowie jedynie w przypadku 30 proc. Oprócz spadku liczby zgłaszanych codziennych stresorów, Almeida i zespół badawczy odkryli również, że wraz z wiekiem ludzie są mniej reaktywni emocjonalnie na codzienne czynniki stresowe.

– 25-latek jest znacznie bardziej zrzędliwy w dni, w których doświadcza stresu, ale z wiekiem naprawdę odkrywa, jak zmniejszyć poddawanie się im – mówi autor badania. I dodaje, że codzienny stres stale spada aż do połowy 50. r.ż. Naukowcy zauważyli także, że starszy wiek, do późnych lat 60. i wczesnych 70., może przynieść więcej wyzwań i niewielki wzrost przypadków codziennego stresu.

– Starzenie się w wieku od 35 do 65 lat bardzo różni się od starzenia się w wieku od 65 do 95 lat. Zaczęliśmy już to dostrzegać w danych, ale kolejna runda ich gromadzenia i analizy pozwoli nam jeszcze lepiej zrozumieć, jak to wygląda – podsumowuje Almeida.

Źródło: www.psycnet.apa.org