8 listopada 2024

Poezja dr. Natalii Szejko

Natalia Szejko – laureatka XII edycji Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego dla Lekarzy im. Prof. Andrzeja Szczeklika „Przychodzi wena do lekarza” (III miejsce w kategorii poezja).

Fot. mat. prasowe

Ma dwa doktoraty: stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa obroniła w 2018 r. na Wydziale Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego (temat rozprawy „Przedstawienie zaburzeń psychicznych w teatrze Alfonsa Vallejo: destrukcja postaci dramatycznej i jej konsekwencje filozoficzne i estetyczno-formalne”), zaś stopień doktora nauk medycznych uzyskała w 2020 r. na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym, rozprawa dotyczyła charakterystyki klinicznej tików w zespole Gilles’a de la Tourette’a.

Pracuje jako adiunkt w Zakładzie Etyki Lekarskiej i Medycyny Paliatywnej w Warszawskim Uniwersytecie Medycznym (WUM), a obecnie realizuje podspecjalizacje w dziedzinie chorób pozapiramidowych na Uniwersytecie w Calgary, Kanada. W 2022 r. ukończyła specjalizacje w dziedzinie neurologii, uzyskując tytuł specjalisty. Na co dzień łączy zawód lekarza ze swoją pasją do sztuki teatralnej, filmowej i literatury. Prowadzi innowacyjne zajęcia z zakresu medycyny i sztuki oraz etyki lekarskiej.

Wiersze pisze od ok. 20 lat. Jest członkiem Unii Polskich Lekarzy Pisarzy. W 2022 r. otrzymała wyróżnienie w konkursie „Puls Słowa” organizowanym przez to stowarzyszenie. Wierzy, że poprzez kontakt ze sztuką możliwe jest zrozumienie drugiego człowieka, w szczególności tego najbardziej narażonego na krzywdę i niezrozumienie.

21 gramów

If personal continuity after the event of bodily death is a fact, if the psychic functions continue to exist as a separate individually or personality after the death of brain and body, then such personality can only exit as a space occupying body, unless the relations between space objective and space notions in our consciousness, established in our consciousness by heredity and experience, are entirely wiped out at death and a new set of relations between space and consciousness suddenly established in the continuing personality. This would be an unimaginable breach in the continuity of nature.

Duncan MacDougall

Słońce zwróciło się na twarz

Tego człowieka który

Nigdy

Nie spojrzy już w oczy swoich bliskich ani dalekich

W zamian otrzymał metaliczny dotyk

Tego co nieuniknione

Schody nasączone formaliną i czymś nieznanym

Ten sam człowiek rozkładany na części pierwsze

Powoli i skrupulatnie

Przez delikatne dłonie technika i badacza

Rozdzielany rozszarpywany rozbijany

Mechanicznie jak uderzenia szwajcarskiego zegara

W konstelacjach narządów więzadeł ścięgien i tkanek

Które po nim pozostaną

Tylko na chwilę

Siatkówki które rzucały spojrzenie na wiersze Barańczaka

Kubki smakowe dotykające lodów z Gelateria dei Gracchi

Pożółkły ślimak który rozkoszował się Bachem

I obumarłe receptory dotykowe które niegdyś dotykały liści

Grabów i niezapominajek w lesie

Ten sam człowiek

Jest stroną księgi żałobnej zbiorem słów na kamienistej płycie w alei

Myślą w głowie młodej dziewczyny

I metafizyczną wagą wszechświata