Pomieszczenia a wykonywanie działalności leczniczej – nowe wymagania

Stanowisko Nr 27/17/VII Naczelnej Rady Lekarskiej w sprawie zmiany przepisów dotyczących dostosowania podmiotów leczniczych do wymagań, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia podmiotu wykonującego działalność leczniczą, o których mowa w art. 22 ustawy o działalności leczniczej.

Foto: pixabay.com

Naczelna Rada Lekarska po dokonaniu analizy przepisów ustawy z dnia 29 września 2017 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2017 r. poz. 2110), która weszła w życie dnia 30 listopada 2017 r. stwierdza, że dokonana na mocy tej ustawy zmiana zasad dostosowania podmiotów leczniczych do wymagań, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia podmiotu wykonującego działalność leczniczą, o których mowa w art. 22 ustawy o działalności leczniczej, budzi szereg poważnych wątpliwości.

Znowelizowany art. 207 ust. 3 i 4 ustawy o działalności leczniczej przewiduje, że podmiot, który nie zrealizował programu dostosowawczego, powinien wystąpić do Państwowej Inspekcji Sanitarnej z wnioskiem o wydanie opinii o wpływie niespełniania wymagań na bezpieczeństwo pacjentów. Zastrzeżenia budzi po pierwsze to, że tak ważna dla funkcjonowania całej ochrony zdrowia w Polsce ustawa została uchwalona bez konsultacji społecznych, omawiane zapisy pojawiły się w projekcie ustawy dopiero na etapie prac w Sejmie zgłoszone jako poprawka poselska.

Naczelna Rada Lekarska zwraca uwagę, że problem niespełniania niektórych wymogów w zakresie pomieszczeń i urządzeń dotyczy ogromnej liczby podmiotów leczniczych funkcjonujących w Polsce. Rozwiązania ustawowe zapisane w nowym art. 207 ust. 3 i 4 ustawy o działalności leczniczej niosą potencjalne zagrożenie dla dalszego istnienia tych placówek ochrony zdrowia, które nie spełniają wszystkich wymogów w zakresie pomieszczeń czy urządzeń i w rezultacie mogą skutkować ograniczeniem dostępności pacjentów do świadczeń.

Zastrzeżenia budzi fakt, że ustawodawca nie określił, jakimi kryteriami ma się kierować Państwowa Inspekcja Sanitarna przy wydawaniu opinii o wpływie niespełniania wymagań na bezpieczeństwo pacjentów. Rodzi to duże ryzyko arbitralności decyzji w tym zakresie i ich niejednolitego stosowania w poszczególnych rejonach kraju.

Po drugie, ustawodawca nie przewidział wyraźnie możliwości wniesienia przez podmiot leczniczy środka odwoławczego od tego rodzaju opinii Państwowej Inspekcji Sanitarnej wydanej w formie postanowienia, co oznacza, że kwestia zaskarżenia niekorzystnego stanowiska będzie dyskusyjna. Po trzecie, ustawodawca nie wskazał, czy wystąpienie z wnioskiem do Państwowej Inspekcji Sanitarnej o wydanie opinii o wpływie niespełniania wymagań na bezpieczeństwo pacjentów jest obligatoryjne czy fakultatywne.

Po czwarte – i z punktu widzenia praktycznego najważniejsze – ustawodawca nie określił, jakie skutki będzie miało ewentualne wydanie przez Państwową Inspekcję Sanitarną negatywnej opinii co do wpływu niespełnienia wszystkich wymogów pomieszczeń i urządzeń na bezpieczeństwo pacjentów, w szczególności, czy będzie to skutkowało wykreśleniem z rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą.

Naczelna Rada Lekarska uważa, że Minister Zdrowia powinien zainicjować pilną nowelizację i doprecyzowanie wskazanych przepisów.