Polki są długowieczne. A Polacy? (wykres)

Najnowszy raport NIZP-PZH pokazuje słabości i mocne strony zdrowia polskiego społeczeństwa oraz jego uwarunkowania. Wprawdzie dłużej żyjemy, ale w dziedzinie zdrowia publicznego wiele należy jeszcze zrobić, by dogonić społeczeństwa europejskie.

Foto: pixabay.com

Polki żyją już tylko 1,7 roku krócej niż wynosi średnia europejska – prawie 82 lata (średnia to ponad 83. Trochę brakuje im do długowiecznych Hiszpanek, które osiągają wiek ponad 86 lat.

Najkrócej wśród mieszkanek Unii żyją Bułgarki – tylko 78,7 roku.

Znacznie gorzej pod tym względem przestawia się sprawa Polaków, którzy średnio żyją niespełna 74 lata (73,8). To ponad 4 lata mniej niż wynosi przeciętna długość życia mieszkańców Unii Europejskiej (78,0) i prawie siedem lat mniej niż Szwedzi (80,6).

Najszybciej w Unii umierają Litwini, żyją średnio 69,2 roku.

W całej Unii obserwuje się zależność długości życia od wykształcenia – im wyższe, tym dłuższe życie, ale szczególnie silny jest ten trend w krajach dawnego bloku wschodniego. 30-letni Czesi z wykształceniem gimnazjalnym lub niższym mogą oczekiwać ponad 15 lat krótszego życia (15,2) niż ich rówieśnicy po studiach.

W przypadku Polaków, różnica też jest spora: wynosi prawie 12 lat (11,9).

W przypadku kobiet różnice te są znacznie mniejsze. Wykształcone 30-letnie Estonki będą statystycznie żyły o ponad osiem lat (8,4) dłużej niż ich koleżanki z edukacją na poziomie gimnazjalnym lub niższym. Polki – nieco ponad 5 lat (5,1).

Komentarz eksperta

– Osoby mieszkające na Pradze Północ w stosunku do mieszkańców Wilanowa mogą żyć nawet i 15 lat krócej. Steruje tym bardzo złożony mechanizm, zależny od poziomu wykształcenia, możności, a tak naprawdę wiedzy.

Jak się patrzy na ulicę w Stanach, to widzi się grubych ludzi, a jak jedzie na amerykański kongres medyczny, to są prawie sami szczupli. Im człowiek bardziej wykształcony, tym bardziej zdaje sobie sprawę z ryzyka narażającego na choroby.

Wśród osób lepiej wykształconych mniej jest palaczy, mniej jest patologicznie grubych, mniej choruje na cukrzycę typu 2. Jeśli już na coś chorują, to nie protestują, tylko biorą leki, często modyfikują też tryb życia (dieta, ruch).

I nie eksperymentują – jak już się lepiej poczują, to nie ich odstawiają. Z tego powodu osoby lepiej wykształcone, nie tylko medycznie, dłużej żyją

Artur Mamcarz
Kierownik III Kliniki Chorób Wewnętrznych i Kardiologii WUM w warszawskim Szpitalu Na Solcu

Źródło: www. zdrowie.pap.pl