Potrzebne dodatkowe finansowanie świadczeń z zakresu stomatologii

Stanowisko Nr 78/17/P-VII Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej w sprawie projektu rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia stomatologicznego.

Foto: pixabay.com

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej, po zapoznaniu się z projektem rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia stomatologicznego, nadesłanym przy piśmie Pana Zbigniewa Króla – Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Zdrowia z dnia 22 listopada 2017 r., znak: ASG.4086.20.2017.TK, zgłasza następujące uwagi do przedmiotowego projektu rozporządzenia:

1. W załączniku nr 1 w tabeli nr 1, lp. 56 „Rentgenodiagnostyka – zdjęcie pantomograficzne z opisem” należy rozważyć likwidację ograniczeń co do możliwości zlecenia RTG pantomograficznego raz na 3 lata dzieciom i młodzieży wieku od 5 do 18 roku życia przy podejrzeniu nieprawidłowości rozwojowych zębów, zmian chorobowych w obrębie kości szczęk lub zapalenia przyzębia, diagnostyce ognisk infekcji zębo- i niezębnopochodnych.

Prawo do skierowania dziecka na zdjęcia pantomograficzne powinien mieć każdy lekarz niezależnie od posiadanej specjalizacji. Wystarczającym elementem zabezpieczającym przed nieuzasadnionym skierowaniem mogłaby być konieczność uzasadnienia skierowania w dokumentacji medycznej pacjenta.

2. W załączniku nr 1 w tabeli nr 1, lp. 54 „Leczenie endodontyczne zęba z nieuformowanym korzeniem z zastosowaniem materiału typu MTA” wskazano katalog osób uprawnionych do wykonywania ww. świadczenia, należy go rozszerzyć o lekarzy dentystów będących specjalistami w dziedzinie stomatologii zachowawczej z endodoncją oraz w opisie procedury należy zastrzec konieczność wykonania zdjęcia rentgenowskiego kontrolnego po aplikacji MTA.

Dodatkowo należy zauważyć, że zwrot „materiał typu MTA” jest nieostry, jego alternatywą może być np. Biodentyna, którą z kolei trudno zakwalifikować jako materiał typu MTA. Zatem przepis należy tak sformułować, aby nie ograniczał swobody terapeutycznej lekarza.

3. W tabeli nr 2 znajdującej się załączniku nr 1 i nr 2 projektu rozporządzenia, w punkcie 4, który określa organizację udzielania świadczeń zastrzeżenia budzi:

• wiersz 4.1 bowiem powszechnie wiadomo, że w gabinetach realizujących świadczenia ze środków publicznych istnieją kolejki oczekujących pacjentów. Z tego powodu pacjent skierowany z dentobusu może długo oczekiwać na kontynuację leczenia, oraz
• wiersz 4.2. gdyż potrzeby zdrowotne świadczeniobiorców w danym województwie powinien określać wojewódzki oddział NFZ jako organ, który monitoruje potrzeby i realizację świadczeń w oparciu, o które podpisuje ze świadczeniobiorcami.

Z kolei w pkt. 1 pn. „Personel” wskazano, iż przez personel rozumie się „lekarza dentystę lub lekarza dentystę w trakcie specjalizacji w dziedzinie stomatologii dziecięcej”. Powyższy zapis jest błędny, ponieważ każdy lekarz dentysta w trakcie specjalizacji ze stomatologii dziecięcej jest przynajmniej lekarzem dentystą i tym samym zapis powinien być zmieniony na „lekarz dentysta”.

Niezależnie od powyższego Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej uważa, że w stosunku do wykonywania procedur z zastosowaniem materiału typu MTA należy rozważyć zniesienie barier formalnych w postaci obowiązku posiadania przez lekarza dentystę specjalizacji z zakresu stomatologii dziecięcej lub osoby specjalizującej się w stomatologii dziecięcej. Należy zaznaczyć, iż jest wielu lekarzy dentystów, którzy nie posiadając stopnia specjalizacyjnego potrafią tę procedurę wykonać.

Prezydium NRL zauważa, każdy kierunek działań, który może przyczynić się do ograniczenia występowania próchnicy u dzieci i młodzieży w wieku szkolnym należy oceniać pozytywnie. Wątpliwości budzi jednak sposób finansowania tego przedsięwzięcia.

Zgodnie z ustawą o szczególnych rozwiązaniach zapewniających poprawę jakości i dostępności świadczeń opieki zdrowotnej dentobusy będą finansowane ze środków budżetu państwa, z kolei udzielane w nich świadczenia będą finansowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia – bez przeznaczenia na ten cel dodatkowych środków. Tworzenie mobilnych gabinetów stomatologicznych powinno być połączone ze zwiększeniem środków na finansowanie świadczeń zdrowotnych z zakresu stomatologii.