Tytuł specjalisty: PNRL o projekcie ustawy

Samorząd lekarski ma wiele uwag do projektu ustawy o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia przedłożonego przez resort zdrowia. Znalazły one wyraz w stanowisku Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 20 listopada 2015 r. (nr 75/15/P-VII), które poniżej przytaczamy w pełnym brzmieniu.

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej po zapoznaniu się z projektem ustawy o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia, przekazanym przy piśmie pani Anny Łukasik, Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Zdrowia, z dnia 30 września 2015 r. zgłasza następujące uwagi do przedmiotowego projektu ustawy:

1) do art. 2 ust. 7 – wykaz dziedzin ochrony zdrowia, w których można uzyskać tytuł specjalisty powinna określać projektowana ustawa lub przynajmniej powinien być on wskazany już na etapie opiniowania ustawy (przynajmniej w załączonym projekcie rozporządzenia).

Ponadto, biorąc pod uwagę, iż ustawa nie reguluje postępowania w zakresie uzyskiwania tytułu specjalisty przez lekarzy i lekarzy dentystów, w opinii Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej należałoby wskazać, iż ustawa nie znajduje zastosowania do zawodów, dla których zasady uzyskiwania tytułu specjalisty określają odrębne przepisy.

2) Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej negatywnie ocenia fakt, że w przedstawionym projekcie, w zakresie określania składu zespołu ekspertów lub Państwowej Komisji Egzaminacyjnej pomija się zupełnie przedstawicieli samorządu lekarskiego;

3) do art. 19 ust. 6 – zasadnym byłoby wprowadzenie regulacji, iż decyzja o skreśleniu danej osoby z rejestru w przypadkach, kiedy osoba ta jest lekarzem bądź lekarzem dentystą, przesyłana będzie również do wiadomości właściwej okręgowej izby lekarskiej. Tego rodzaju informacje mogą mieć wpływ na treść wpisów umieszczanych w okręgowym rejestrze lekarzy;

4) do art. 36 ust. 4 – powinien stanowić, że skan dyplomu, w którym mowa w tym przepisie, w przypadku, gdy osobą specjalizująca się jest lekarz lub lekarz dentysta przekazuje się również właściwej okręgowej izbie lekarskiej;

5) w art. 40 projektowanej ustawy należy rozważyć możliwość dodania punktu 8, na mocy którego dane zamieszczane w SMK mogły by być udostępniane Naczelnej Izbie Lekarskiej oraz właściwym okręgowym izbom lekarskim;

6) Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej stwierdza, że przedłożonemu projektowi należy zarzucić brak konsekwencji co do tego, czy do decyzji administracyjnych wydawanych w oparciu o jego przepisy, zastosowanie znajdą przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

Z jednej strony projekt przewiduje w art. 19 ust. 7, iż do decyzji skreśleniu z rejestru osoby odbywającej szkolenie specjalizacyjne na obszarze danego województwa, stosuje się przepisy k.p.a. Tego rodzaju stwierdzenie wywołuje wątpliwości, czy w takim razie do pozostałych decyzji wydawanych w oparciu o przepisy projektowanej ustawy stosowanie k.p.a. zostało wyłączone.

Z drugiej strony w art. 26 ust. 4 projektu, przewiduje się, iż do terminów na zgłoszenie do PES nie stosuje się przepisów art. 58-60 k.p.a. Tego rodzaju regulacja skłania jednakże do przyjęcia zasady stosowania przepisów k.p.a. w postępowaniach toczących się w oparciu o przepisy projektowanej ustawy.

Wskazane powyżej niespójności nie są jedynymi, jaki odnajduje się w treści przedłożonego projektu. Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, jego przepisy znajdą zastosowanie w przypadku postępowań zakończonych wydaniem decyzji, a prowadzonych w oparciu o zapisy ustawy.

Wyłączenie stosowania k.p.a. jest więc możliwe jedynie poprzez wyraźne zastrzeżenie tego w ustawie. W związku z zasadą stosowania przepisów k.p.a. do projektowanej ustawy, wprowadzanie takich zapisów, jak np. art. 18 ust. 2, w którym zapisane zostały elementy z jakich składać się powinna decyzja jest działaniem niecelowym w zakresie w jakim elementy te wynikają z zapisów k.p.a.;

7) należy skreślić art. 41 projektowanej ustawy dotyczący uchylenia art. 17 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, regulującego możliwość uzyskania przez lekarza świadectwa potwierdzającego posiadanie umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonych świadczeń zdrowotnych.

Zdaniem Prezydium NRL, choć ww. przepis obecnie nie funkcjonuje ze względu na brak stosownego aktu wykonawczego, zasadne jest pozostawienie możliwości uzyskiwania przez lekarzy i lekarzy dentystów sformalizowanego na poziomie ustawowym świadectwa kwalifikacji i kompetencji zawodowych, obejmujących część zakresu danej dziedziny medycyny albo kilku dziedzin medycyny lub będących umiejętnością udzielania określonego świadczenia zdrowotnego.

Istnienie ustawowej podstawy do opracowania systemu umiejętności pozwalającego na kształcenie w zakresie węższym niż specjalizacja, według programu ustalonego na podstawie powszechnie obowiązujących przepisów jest szczególnie istotne w przypadku lekarzy dentystów, ze względu na małą liczbę miejsc na specjalizacjach lekarsko-dentystycznych.

„Ignorantia iuris nocet” (łac. nieznajomość prawa szkodzi) – to jedna z podstawowych zasad prawa, pokrewna do „Ignorantia legis non excusat” (łac. nieznajomość prawa nie jest usprawiedliwieniem). Nawet jeśli nie interesuje cię prawo medyczne, warto regularnie śledzić dział Prawo w portalu „Gazety Lekarskiej”. Znajdziesz tu przydatne informacje o ważnych przepisach w ochronie zdrowia – zarówno już obowiązujących, jak i dopiero planowanych.